Gele flikkerende ritme
Gele flikkerslagIk ben een prinses gesneden uit marmer, gladder dan een stormEn de littekens die mijn lichaam merken, ze zijn zilver en goudMijn bloed is een overstromingVan robijnen, edelstenenHet houdt mijn aderen heetHet vuur heeft een thuis gevonden in mijIk beweeg door de stad, ik ben stil als een gevechtEn mijn ketting is van touw, ik knoop het en ontknoop
Mensen praten tegen me, maar niets dringt tot me doorMensen praten tegen me en alle stemmen branden slechts gaten
IK BEN ER KLAAR MEE (oooooh)
Dit is het beginvan het eindeVroeger schreeuwden ze mijn naam, nu fluisteren zeIk ben aan het versnellenEn dit is het rode oranje gele flikkerende ritme dat mijn hart ontvlamtWe zijn aan het beginDe kleuren verdwijnenIk kijk nooit naar de sterren, er is zoveel hier benedenDus ik probeer het gewoon bij te houden,het rode oranje gele flikkerende ritme dat mijn hart ontvlamt
Ik droom het hele jaar maar ze zijn niet het zachte soortEn de rillingen bewegen langs mijn schouderbladen in dubbel tempo
Mensen praten tegen me, ik glip weg, buiten bereikMensen praten tegen me en al hun gezichten vervagen
Maar ik heb mijn vingers in elkaar geweven en ik maakte een kleine gevangenis en ik sluit iedereen op die me ooit een haar heeft gekrenkt
IK BEN ER KLAAR MEE (oooooh)
Dit is het beginvan het eindeVroeger schreeuwden ze mijn naam, nu fluisteren zeIk ben aan het versnellenEn dit is het rode oranje gele flikkerende ritme dat mijn hart ontvlamtWe zijn aan het beginDe kleuren verdwijnenIk kijk nooit naar de sterren, er is zoveel hier benedenDus ik probeer het gewoon bij te houden,het rode oranje gele flikkerende ritme dat mijn hart ontvlamt
Ritmo do Pica-Pau Amarelo
Eu sou uma princesa esculpida do mármore, mais tênue que uma tempestadee as cicatrizes marcando-me o corpo são prateadas e douradasMeu sangue é um transbordarde rubis, pedras preciosasele faz minhas veias quentesO fogo encontrou em mim o seu larEu ando pela cidade, silenciosa como uma brigae o meu colar é feito de corda1, eu o amarro e desamarro
As pessoas falam comigo, mas, no fundo, nada nunca me atingeAs pessoas falam comigo, e todas as vozes só queimam os espaços vazios
Pra mim já chega! (Uh!)
Esse é o começode como isso tudo acabaCostumavam berrar meu nome, agora só o sussurramEstou acelerandoE esse é o ritmo do pica-pau vermelho, laranja e amarelo2 com que refulge o meu coraçãoEstamos no começoas cores estão sumindoEu nunca fico olhando as estrelas, tenho tanto o que fazer aqui embaixoEntão eu pelo menos tentomanter o ritmo do pica-pau vermelho, laranja e amarelo com que refulge o meu coração
Eu sonho o ano todo, mas eles não são do tipo agradáveise os arrepios descem meus ombros3 duas vezes mais rápido
As pessoas falam comigo, agora estou ficando fora de alcanceAs pessoas falam comigo, e as suas caras perdem as formas
Mas eu estou com meus dedos entrelaçados e criei uma pequena prisão onde estou prendendo todos que um dia me encostaram a mão
Pra mim já chega! (Uh!)
Esse é o começode como isso tudo acabaCostumavam berrar meu nome, agora só o sussurramEstou acelerandoE esse é o ritmo do pica-pau vermelho, laranja e amarelo2 com que refulge o meu coraçãoEstamos no começoas cores estão sumindoEu nunca fico olhando as estrelas, tenho tanto o que fazer aqui embaixoEntão eu pelo menos tentomanter o ritmo do pica-pau vermelho, laranja e amarelo com que refulge o meu coração.