Sagopa Kajmer "Bir Çok Kez Öldüm" Songtext

Bir Çok Kez Öldüm

Verse 1:

Pesimist EP 6 ,Sago Kaf Kef yer6…

Bir çok kez öldüğümü biliyorum,kenarından köşesinden hayata tutunduğumu,güneşimin günlerce tutulduğunu,güzel günlerin kısa hikayeler anlatan misafirler olduğunu sonra yok olduğunu.onlar gidince yok olduğumu,kendimden yoksunluğumu,insanın yoksunluğunu,kötü günün kenarda pusu kurduğunu,akbabanın sessizliğini bilip duymak kurdun uluduğunu.

Bir çok kez öldüğümü biliyorum,ruhum üzerimdeyken öldürüldüğümü,gözüm açık bakarken dünyaya körlüğümü,katillerimi bizzat gözümle gördüğümü cinayetin örtüldüğünü,biliyorum aslında her bir şeyin gerçek yüzünü.insanların yüzsüzlüğünü,her şeye rağmen bendeki güçsüzlüğümü,eksik kelimeli sözlüğümü,karanlığımın güneşime karşı üstünlüğünü…

NAKARAT:

Bir çok kez öldüm,yeniden hayata döndüm.Biten filmi başına sardım kendimi orda gördüm.İzledim oyun bozanla oyuna dalmış saf ölümlüyü.Söküp atmak istedim içinden üzüntüyü.Ama nerde….Boşa gider her hamlem,sonu olmayan ahlem,bir dönüş yok madem,hayal sarsın beni!...

Verse 2:

Bir çok kez öldüğümü biliyorum,bilenlerin bilmemezlikten geldiği zamanlarda.Elimi sıkıca tutanların bıraktığı anlarda,doğrularımı yalanlamaya çalıştıklarında,çatıştıklarında.Böyle gaddarca davrandıklarında bedbahtça kıvranırım iftiranın kollarında.Düşüncelerim turlar yalnızlık koridorlarında.Bir yalnızı ancak bir yalnızlık öldürebilir etrafında.Bir çok kez öldüğümü biliyorum,bilirken bilmemezlikten gelmek zorunda olduğum vakitlerde.İçimden geleni içimde hapsettiğim seferlerde,zincire vurduğum haklı hislerimi gördüğümde.Yalnızlığın kendini gösterdiği yalnızlığımda,ruhu yıkan depremlerin ansızlığında,harabede gördüğüm benin cansızlığında,ölmeyen hırsın yıldıran arsızlığında.

NAKARAT:

Bir çok kez öldüm,yeniden hayata döndüm.Biten filmi başına sardım kendimi orda gördüm.İzledim oyun bozanla oyuna dalmış saf ölümlüyü.Söküp atmak istedim içinden üzüntüyü.Ama nerde….Boşa gider her hamlem,sonu olmayan ahlem,bir dönüş yok madem,hayal sarsın beni!...

Ich bin sehr oft gestorben

Ich weiss, dass ich sehr oft gestorben bin,dass ich mich von der Ecke und Seite am Leben festgehalten habe,meine Sonne hatte tagelang eine Finsternis,schöne Tage sind so wie Gäste, die kurze Geschichten erzählen, die dann verschwinden.Wenn sie gehen verschwinde ich, meine Einsamkeit,die Einsamkeit der Menschen, schlechte Tage, die eine Falle stellen,die stille des Geiers wissend das Gejaule der Wölfe zu hören.

Ich weiss, dass ich sehr oft gestorben bin,als meine Seele über mir war wurde ich getötet,mit offen Augen sah ich die Welt mit Blindheit,ich habe hab meine Mörder mit meinen Augen gesehen und das Verbrechen wurde bedeckt,ich kenne das wahre Gesicht von allen.Die Gesichtslosigkeit der Menschen, trotz allem meine Schwäche.Mein Wörterbuch mit fehlenden Wörtern,meine Dunkelheit ist stärker als die Sonne.

Ich bin oft gestorben, doch ich bin immer zurück ins Leben gekommen,Ich habe den endenden Film zurück gespult dort habe ich mich gesehen.Ich habe mir den Spielverderber und den vertieften, sterblichen Spieler angeschaut,Ich habe versucht die Traurigkeit raus zu reisen.Aber wo..Meine Taten sind sinnlos, nie endende Träume.

Also gibt keine Wendemöglichkeit, die Träume sollen mich umarmen!...

Ich weiss, dass ich sehr oft gestorben bin,als die Wissenden so taten als ob sie nichts wüssten,als jene, die meine Hand festgehalten haben und dann augenblicklich losgelassen haben,als Sie meine Wahrheiten versucht haben zu leugnen, als sie Konflikte machten.Wenn sie mich so brutal behandeln bin ich schmerzerfüllt in den armen der Verleumdungen.Meine Gedanken machen touren in den Gängen der Einsamkeit.Einen Einsamen kann nur die Einsamkeit töten in seiner Umgebung.

Ich weiss das ich sehr oft gestorben bin,in Zeiten wo ich gezwungen war wissend nichts zu wissen,als etwas von meinem Innerem kam und ich es jedes Mal in mir eingesperrt hatte,Als ich meine gerechtfertigten Gefühle sah habe ich sie in Ketten geschlagen,Die Einsamkeit zeigte sich als ich einsam war,die plötzlichen Beben, die meine Seele stürzen liessen.In der Ruine sah ich mich leblos, die nicht sterbende Gier wurde von der Frechheit abgeschreckt.