yalniz kalpler sütunu
Hayali girmekti eve, anahtarsızZili çalarak sadeceHiç bakmamıştık gözü gitsedeYalnız kalpler sütununa gazetede
Yalnız uyur, yalnız uyanırTek başına yer yemeğiniO gün de yalnız uyandıYarın, dedi, ölme zamanıAçık penceresi soğuk günlerde bileBelki biri girer diyeAma yarın erken kalkacakSöndürdü ışığı gece yarısı
Dünyadaki son günündeDöndü durdu yatağındaSıkıldı, kalktıİlk kez göz attı yalnız kalpler sütununa
Yalnız kalpler,yalnız kalplerSayfalarca yalnız kalpler
Ama şimdi mektubunu yazazcak'Kimse mesul değil!' deyip imzalayacakYazdı kısacık son yazısınıAttı kendini dışarı sabaha karşıSon bir kez, şemsiyesizYağmura doysun diyeBaşını damlalara kaldırdıSırılsıklam oldu, ıslandıMasasına çöktüğündeYine önündeydi gazeteBirden kalbiyle bağlandıYazıdan hayal ettiğineDalgaları deniz kabuklarındanDinleyen çocuklar gibiBir kalp buldu sayfalardaSevdi rumuzunu sevdiği birini
Aklında kurdu, kurduVerdi kalbini hayali birineYanında düşündü onuÇok yakıştırdı kendine
Yalnız kalplerSayfalarca yalnız kalpler
Onada bir mektup yazdıZarfında adresiyleSonra gitti aynaya baktıCesareti var mı hala diye
İki mektup masasındaOdaya geri döndüğündeBaktı ikisine deAcaba hangisi hangisiydi diye
Ansızın gözünden bir damlaÖnce burnuna, sonra sayfayaİşte seçti bile gözyaşım, dediKoydu mektubu zarfına
Yırttı attı öbür mektubuYavaş yavaş ayağa kalktıGitti içeriyeSon kez dinlenmeye yatağına yattı.
Yalnız kalplerSayfalarca yalnız kalpler