Kim Susturabilir Bizim Türkümüzü
Kim susturabilir bizim türkümüzü kimBiz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişizBiz ki onu sitemkar anaların kirpiğinden derlemişizSüzülsün de acının derin izler bıraktığı gül yanaklardanYere dökülsün istememişizBizim türkümüzü rüzgar söyler her geceAy vurdukça parıldar gün doğdukça hız alırNevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasınıCan havliyle kardaşKan içinde bir kartal gibi vadilere saldırırTürkülere ilişmeyinTürküler nehirdir gecenin bağrına akarFazla eşelemeyin kardaşTaşınca ne siperler kalır ne dev barikatlarDeşmeyin diyorum deşmeyinKim susturabilir bizim türkümüzü kimBiz ki nice amansız badirelerde serden geçmişizBiz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişizSonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğindeDağlara emanet etmişizBiz ki her yangının külünden diri canlar yaratmışızBizki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışızBanaz yaylasından kerbelaya kar götürsün turnalarÖlürüz sanma kardaşDostun attığı gülden yaralanmışızTürküleri dövmeyinTürküler gökyüzüdür karanlığa yıldızlar çakarÜstümüze gelmeyin kardaşNamuslu bir devrimcinin alnında kavga ışıldarİncitmeyin diyorum incitmeyinKim susturabilir bizim türkümüzü kimBizki karacaoğlanı aşkla veyseli toprakla yüceltmişizBizki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişizYine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızıKalanlara vasiyet etmişizAdam dediğin sapına kadar yiğit olmalıNe karıncayı incitmeli ne ozanları yakmalıÖyle sansar gibi punduna getirmek de neymişAdam dediğin kardaşYüreği varsa eğer getirip ortaya koymalıTürküleri yakmayınTürküler çiçektir en umutsuz zamanlarda açarKavgayı uzatmayın kardaşYüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralarKanatmayın diyorum kanatmayın