Like a Rolling Stone
Once upon a time you dressed so fineYou threw the bums a dime in your prime, didn't you?People'd call, say, "Beware doll, you're bound to fall"You thought they were all kiddin' youYou used to laugh aboutEverybody that was hangin' outNow you don't talk so loudNow you don't seem so proudAbout having to be scrounging for your next meal.
How does it feelHow does it feelTo be without a homeLike a complete unknownLike a rolling stone?
You've gone to the finest school all right, Miss LonelyBut you know you only used to get juiced in itAnd nobody has ever taught you how to live on the streetAnd now you find out you're gonna have to get used to itYou said you'd never compromiseWith the mystery tramp, but now you realizeHe's not selling any alibisAs you stare into the vacuum of his eyesAnd ask him do you want to make a deal?
How does it feelHow does it feelTo be on your ownWith no direction homeLike a complete unknownLike a rolling stone?
You never turned around to see the frowns on the jugglers and the clownsWhen they all come down and did tricks for youYou never understood that it ain't no goodYou shouldn't let other people get your kicks for youYou used to ride on the chrome horse with your diplomatWho carried on his shoulder a Siamese catAin't it hard when you discover thatHe really wasn't where it's atAfter he took from you everything he could steal.
How does it feelHow does it feelTo be on your ownWith no direction homeLike a complete unknownLike a rolling stone?
Princess on the steeple and all the pretty peopleThey're drinkin', thinkin' that they got it madeExchanging all kinds of precious gifts and thingsBut you'd better lift your diamond ring, you'd better pawn it babeYou used to be so amusedAt Napoleon in rags and the language that he usedGo to him now, he calls you, you can't refuseWhen you got nothing, you got nothing to loseYou're invisible now, you got no secrets to conceal.
Σαν Τσιγγάνα
Μια φορά κι έναν καιρό ντυνόσουν τόσο φίναΈδινες και καμιά δεκάρα στους ζητιάνους πού και πού, σωστά;Ο κόσμος σε καλούσε και σου'λεγε: "Πρόσεχε γλύκα. Θα πέσεις!"Νόμιζες ότι πλάκα σου έκαναν όλοιΓελούσες με όλους αυτούς που θεωρούσες ξοφλημένουςΤώρα μην μιλάς τόσο δυνατάΤώρα δεν φαίνεσαι τόσο υπερήφανηΠου σέρνεσαι και παρακαλάς για ένα πιάτο φαΐ
Πώς είναι η αίσθηση;Πώς είναι η αίσθησηΝα είσαι δίχως σπίτιΣαν μια παντελώς άγνωστηΣαν μια τσιγγάνα;
Πήγες στο καλύτερο σχολείο. Σωστά, κυρία Μοναχική;Αλλά ξέρεις πως μόνο να πίνεις και να μεθάς έμαθες.Και κανείς δεν σου δίδαξε ποτέ στους δρόμους πώς να ζεις.Και τώρα βρίσκεις ότι μάλλον καλά θα κάνεις να το συνηθίσειςΕίπες ότι ποτέ δεν θα συμμορφωνόσουνΜε εκείνον τον μυστήριο άστεγο αλήτη, αλλά τώρα συνειδητοποιείςΌτι άλλοθι δεν πουλάΚαθώς κοιτάς στο κενό των ματιών τουΚαι τον ρωτάς: "Θες να κάνουμε μια συμφωνία;"
Πώς είναι η αίσθηση;Πώς είναι η αίσθησηΝα είσαι μόνη σουΧωρίς σπίτι να κατευθυνθείςΣαν μια παντελώς άγνωστηΣαν μια τσιγγάνα;
Ποτέ δεν γύρισες το κεφάλι σου να δεις τα συνοφρυώματα των ζογκλέρ και των κλόουνΌταν όλοι έρχονταν και σε διασκέδαζανΠοτέ δεν κατάλαβες ότι δεν είναι καλόΔεν θα έπρεπε να αφήνεις άλλους ανθρώπους να τα βγάζουν πέρα για σέναΣυνήθιζες να καβαλάς το επιχρωμιωμένο άλογό σου με τον διπλωμάτη σουΠου είχε στον ώμο του μια γάτα ΣιαμαίαΚαι δεν είναι σκληρό όταν ανακαλύπτειςΌτι δεν είναι αυτός που φαίνεταιΑφού σου πήρε ό,τι είχε να σου πάρει;
Πώς είναι η αίσθηση;Πώς είναι η αίσθησηΝα είσαι μόνη σουΧωρίς σπίτι να κατευθυνθείςΣαν μια παντελώς άγνωστηΣαν μια τσιγγάνα;
Η πριγκίπισσα επάνω στο καμπαναριό κι όλοι οι ωραίοι άνθρωποιΠίνουν, σκέφτονται πόσα πολλά έχουν εξασφαλίσειΑνταλλάσσουν πολύτιμα δώρα και φρου-φρουΑλλά καλύτερα να βγάλεις το διαμαντένιο σου δαχτυλίδι, κάνε το ενέχυρο μωρό μουΔιασκέδαζες πολύΜε τον Ναπολέοντα που κουρέλια φορούσε στη γλώσσα που μιλούσεΠήγαινε μαζί του, σε καλεί, μην αρνηθείςΌταν δεν έχεις τίποτα, τίποτα πάλι δεν έχεις να χάσειςΕίσαι αφανής τώρα, αόρατη... Δεν έχεις μυστικά να κρύψεις...
همچون یک خانه به دوش
یه روزایی بود خیلی شیک و مرتب لباس میپوشیدیو با فخر فروشی سکه ای واسه گداها مینداختی اینطور نبود؟مردم بهت میگفتن حواستو جمع کن عروسک داری سقوط میکنیفکر میکردی دارن شوخی میکننعادت داشتی به همه دور و بری هاتبا صدای بلند بخندیالان دیگه بلند بلند حرف نمیزنیالان دیگه اونقدر مغرور به نظر نمیایوقتی که مجبوری واسه غذا به تکاپو بیفتی
چه حسی دارهچه حالی دارهکه خونه نداشته باشیمثل یه ناشناس مطلقمثل یه خانه به دوش
به بهترین مدرسه رفتی اوکی باشه خانوم تنهااما میدونی که فقط عادت داشتی الکی خوش باشیهیچکس بهت یاد نداده که چطور تو خیابون زندگی کنیو الان فهمیدی که باید به این مدل زندگی کردن عادت کنیمیگفتی که هیچ وقت بااواره گی و اینا کنار نمیای اما حالا میفهمییارو مغازه داره هیچ جور بهت جنس نمی فروشههمینطور که به خلا چشاش زل زدیمیپرسی میخوای با هم یه معامله ای بکنیم
چه حسی دارهچه حالی دارهتنها بودن چه حالی دارهوقتی هیچ آدرسی از خونه نداریمثل یه ناشناس مطلقمثل یه خانه به دوش
هیچ وقت قیافه عبوس وناراحت تردست ها و دلقک ها روندیدیوقتی میومدن (خودشونو خوار میکردن) تا برات تردستی کننهیچوقت نفهمیدی که این خوب نیستنباید میذاشتی دیگران دستت بندازنبا سیاستمدار ها توکالسکه با اسب زرد رنگ میشستینآدمایی که رو شونشون گربه سیامی(تایلندی)میذاشتناونقدرها هم سخت نبود وقتی فهمیدیاون واقعا کسی که به نظر میرسید نبودبعد اینکه هرچی که میشد دزدید رو ازت گرفته بود
چه حسی دارهچه حالی دارهتنها بودن چه حالی دارهوقتی هیچ آدرسی از خونه نداریمثل یه ناشناس مطلقمثل یه خانه به دوش
شاهزاده بالای کلیسا ایستادههمه اون ادم خوشگلا هم دارم مشروب مینوشن فکر میکنن به جایی رسیدنهمه اون هدایای گرانبها رو باهم عوض میکنناما بهتره که تو اون انگشتر الماستو واسه خودت نگه داری و جایی گروش بذاریخیلی سرگرم میشدیوقتی ناپلئون رو با اون لباس ها و اون مدل حرف زدنش میدیدیبرو پیشش صدات میزنه نمیتونی بپیچونیشوقتی هیچی نداری پس چیزی هم واسه از دست دادن نداریتو حالا دیگه نامرئی هستی هیچ رازی برای پنهان کردن نداری
Ca o haimana
A fost odată ca niciodată când te îmbrăcai atât de bineÎn vremurile tale de glorie le aruncai un ban vagabonzilor, nu-i aşa ?Lumea striga după tine spunând : « Ai grijă păpuşă, o să decazi !»Credeai că toţi îşi bat joc de tineObişnuiai să râziDe toţi care-şi pierdeau vremea.Acum nu mai vorbeşti atât de tare,Acum nu mai pari atât de mândră,Acum că trebuie să-ţi cauţi de mâncare în gunoi.
Cum te simţiCum te simţiSă fii pe cont propriu,Să nu ai un căminCa o străinăCa o haimana ?
Ai fost la cele mai bune şcoli, domnişoara singuraticăDar ştii că acolo n-ai învăţat nimicŞi niciodată nimeni nu te-a învăţat cum să trăieşti pe străziŞi acum îţi dai seama că va trebui să te obişnuieştiSpuneai că n-o să faci niciodată compromisuriCu vagabondul misterios, dar acum înţelegiCă nu vinde niciun alibiCând tu te uiţi în vidul din ochii luiŞi-l întrebi : « Vrei să facem un târg ? »
Cum te simţiCum te simţiSă fii pe cont propriu,Să nu ai un căminCa o străinăCa o haimana ?
Nu te-ai întors niciodată să vezi cum se-ncruntau jonglerii şi clovniiCând toţi veneau şi făceau giumbuşlucuri pentru tine,N-ai înţeles niciodată că asta nu era bine,Nu trebuie să-i laşi pe alţii s-o încaseze pentru tine,Obişnuiai să mergi călare pe calul tău de crom cu diplomatul tăuCare purta pe umăr o pisică siameză.Nu e greu atunci când afli căDe fapt nu era acoloDupă ce ţi-a luat tot ce era de furat.
Cum te simţiCum te simţiSă fii pe cont propriu,Să nu ai un căminCa o străinăCa o haimana ?
Prinţesa din turn şi toţi oamenii de treabăBeau, crezând că le-a mers treabaOferindu-şi tot felul de cadouri scumpe şi de lucruriDar iubito ai face bine să-ţi scoţi inelul cu diamant, ai face bine să-l amaneteziTe amuzai atât de tareDe Napoleon în zdrenţe şi de limbajul pe care-l folosea,Du-te la el acum, te cheamă, n-ai nimic de pierdut,Acum eşti invizibilă, nu mai ai nimic de-ascuns.
Yuvarlanan Bir Taş Gibi
bir zamanlar çok fiyakalı giyinirdinhayatının baharında serserilere kuruş atardın, dimi?insanlar "dikkatli ol bebeğim, düşeceksin" derdiseninle hep dalga geçtikleirini düşünürdünorada burada gülerdin,herkese takılırdın.şimdi ise çok sesli konuşmuyorsunve çok gururlu görünmüyorunyemeğini aşırmaya çalışanlar oluyor
nasıl hissettiriyor?nasıl hissetiriyor?evsiz olmak,tam bir bilinmezlik gibi,yuvarlanan bir taş gibi
iyi bir okul okul bitirdin bu doğru, Bayan Yalnızama biliyorsun sadece bişeyleri almak için..ve hiç kimse öğretmedi sana sokakta nasıl yaşanır,ve şimdi başa çıkmak zorunda kalacaksınasla taviiz vermeyeceğini söylemiştin,gizemli serseri ile, fakat şimdi farkettino mazeret satmıyor,gözlerinin boşluğuna bakman gibive söyle ona "bi anlaşma yapmak istiyormusun?"
nasıl hissettiriyor?nasıl hissettiriyor?kendinde olmakevin yönünü bulmamaktam bir bilinmezlik gibiyuvarlanan bir taş gibi
hokkabazların ve palyaçoların üstündeki sert bakışlarınıgörmek için asla arkana dönmezsin,hile yaptıklarında.hiç bi zaman anlamadın bunun iyi olmadığınıdiğer insanların sana tekme atmalarına izin vermemeliydinkim omzunda bi siyam kedisi taşıdı?bunu anladığında zoruna gitmedi mi?o olması gerektiği yerde değildi gerçekten..senden almak istediği herşeyi alıp çalabilirdi..
nasıl hissettiriyor?nasıl hissettiriyor?kendinde olmakevin yönünü bulmamaktam bir bilinmezlik gibiyuvarlanan bir taş gibi
kuledeki prenses ve diğer sevimli insanlariçip içip yaptıklarını düşünüyorlarher türlü mücevheratın değiş tokuşunuelmas yüzüğünü alsaydın iyi olurdu,tehlikeye atsan iyi olurdu,eğlenmeliydin.Napoleon'da paçavralar içinde kullandığı lisan,ona gitmelisin, seni çağırıyor, reddedemezsin,hiç bişeyiin, kaybedecek hiç bişeyin olmadığında..görünmezsin şimdi, artık gizleyecek bi sırrın kalmadı...