Una canción me recuerda aquel ayerCuando se marchó en silencio un atardecer.Se fue con su canto triste a otro lugarDejó como compañera mi soledad
Una paloma blanca me canta al albaViejas melancolías, cosas del almaLlegan con el silencio de la mañanaY cuando salgo a verla, vuela a su casa
¿Donde va que mi vozYa no quiere escuchar?¿Donde va que mi vida se apagaSi junto a mi no está?
Si quisiera volverYo la iría a esperarCada día hasta la madrugadaPara quererla más
Ένα τραγούδι μου θυμίζει εκείνο το χθέςΌταν εκείνη, ένα ηλιοβασίλεμα, βιάστηκε να φύγει σιωπηλάΈφυγε μαζί με το θλιμμένο της τραγούδι γι' άλλο τόποΑφήνοντάς μου μονάχη συντροφιά τη μοναξιά μου
Μια περιστέρα λευκή μου τραγουδά την αυγήΠαλιές μελαγχολίες, πράγματα της ψυχήςΦτάνει με την ησυχία του πρωϊνούΚι όταν θα βγώ για να τη δώ, για το σπίτι της πετά
Πού πηγαίνει και τη φωνή μουΔεν θέλει ν' ακούσει πια;Πού πηγαίνει κι η ζωή μου σβήνειΑν δεν είναι στο πλάι μου εκείνη;
Αν θα ήθελε να επιστρέψειΘα έβγαινα να τη περιμένωΚάθε μέρα, κάθε ξημέρωμαΓια να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο