Kad zaboraviš Julii kadsve se desi i prođetada bih da te sretnemi nećeš srećna bit'slutimjer su anđeli i đavlii narcis i grijehpotrebni za smijehkad zaboraviš Julitek tadneki hotel neki gradpricat ćeš kao nekadjer kad me ne budetek tada ćeš znatda su i hljeb i vinoi noć i danpotrebni za sanreći ćeš sve idereći ćeša lagat ćeškasno je sadkasno za svenemam voljea nemam ni snageda se mijenjam
Kiedy zapomnisz o lipcu,i gdy wszystko już się zdarzy i przeminie,wtedy spotkałbym cię.I nie będziesz szczęśliwa, jak sądzę,bo aniołowie i diabły,i narcyz i grzechpotrzebne są, by się śmiać.
Kiedy zapomnisz lipiec,dopiero wtedy, jakiś hotel, jakieś miasto,mówić będziesz jak kiedyś.Bo gdy mnie nie będzie,wtedy dopiero zrozumiesz,że chleb i wino,i noc i dzień, potrzebne są, by spać.
Powiesz: wszystko gra,powiesz a skłamiesz.
Za późno już, późno na wszystko,nie mam ani ochoty ani siły,by cię zmienić.
Za późno już, późno na wszystko,nie mam ani ochoty ani siły,by się zmienić.