Ellerindi ellerimden tutanEllerimdi ellerinden tutan...Bıraktığı anda ellerimiz ellerimiziGökyüzüne vuracaktı gölgeleri ellerimizinKimbilir kaç martılar halinde...
Bir masada karşı karşıyaSeyrederken dudaklarını senin,Dile gelmiş ilk Türkçeydik...Henüz başlamış külrengi bahar,Ne savaş, ne barıştık biz...
Bu dünyaya yeni gelmiş bir diyarManolyaya gece konmuş kumrular...
دست های تو بود ، آن که دست هایم را گرفته بوددست های من بود ، آن که دست هایت را گرفته بودلحظه ای که دست هایمان رها کردند دست هایمان رامی خواست که سایه های دست هایمان ، به آسمان زندبه سان مرغ دریایی ، کسی چه می داند
پشت یک میز رو در روی همهنگامی که لب های تو را تماشا می کردمنخستین واژه ی ترکی بودیم که به زبان آمدیمتازه آغاز شده بود بهار خاکستری رنگنه جنگ ، نه صلح کردیم ما
دیاری که تازه آمده به این دنیاکبوتر هایی که آشیانه کرده اند به روی مگنولیا