В осенний сад зовут меняВоспоминания мои.Горит оранжевый нарядИ воздух свеж,И журавли курлычат в небе.И кажется, что мы с тобойНе расставались никогда.Ты, словно солнце и вода,Живёшь со мной, не разлучаясь.
И так подряд уж много лет,Когда приходит осень вновь.Хочу найти затихший сад,Чтоб все мечтыИ всю любовьВернула память.И голос твой услышу вдруг.Слова, как тёплые огни,Зовут меня в былые дни.Мне не забыть тебя - я знаю..
W jesienny sad nazywają mnieWspomnienia moje.Świeci się pomarańczowy strójI powietrze jest świeże,I żurawie klangoru w niebie.I wydaje się, że jesteśmy z tobąNie rozstawał się nigdy.Ty, jakby słońce i woda,Mieszkasz ze mną, nie rozłączny.
I tak z rzędu już wiele lat,Kiedy przychodzi jesień na nowo.Chcę znaleźć skruszony sad,Aby wszystkie marzeniaI całą miłośćPrzywróciła pamięć.I głos twój usłyszę nagle.Słowa, jak ciepłe światła,Nazywają mnie w dawnych dniach.Mi nie zapomnieć cię - wiem..