رائد الفضاء
أنا قد أقلعت, لا شيء يوقفني على الأرضكل شيء باهت و رماديلقد مضى علي وقت طويل لم احلق فيهمثل رائد الفضاء
نحن نتجول بضجر والرؤوس فارغةماكثين في القذارة التي تصل أعناقنا والقلب مليء بالفجواتغارقين بالقلق والمشاكل في كأس مليء بالنبيذمع ابتسامة متحجرة, لا نشعر بأننا نمضي نحو الأفضلنسينا الغد الذي هو كان البارحةأكلنا بعضنا حتى التخمة ونسينا ان ندفعتركنا كل شيء واقفاً محله ملقى لمزيد من الرماد والغباركلنا نريد أن تكون الأمور على ما يرام ولكننا لا نعير أي اهتمامصوت العقل قد أُصمت, لا نستطيع سماعه بعد الآنلكن بعض الأحيان يمتلكنا ذالك الشعور بأننا لا ننتمني الى هنالا يوجد أمام او وراء بعد الآن, فقط يوجد أسفل وأعلىواحد من مئة مليون, ذرة صغيرة على الأرض, أنا أقلع
أنا قد أقلعت, لا شيء يوقفني على الأرضكل شيء باهت و رماديلقد مضى علي وقت طويل لم احلق فيهمثل رائد الفضاءأرى العالم من فوقما تبقى من شحوب يتحول الى الرماديفقدت الوقت والمكان هنا في الأعلىمثل رائد الفضاء
في ظلام الليل كل شيء آمن هنااما هناك في الأسفل الامور تسير بالعكسنحن جميعنا نساهم, ولكننا قد كُسرنا تحت هذا العبءنأمل من الله, لكن المعجزة قد وَلَّتنحن دائماً نبني الى الأعلى, حتى نصل اللانهايةتقريباً ثمان ملايين إنسان لكن البشرية ضائعةهنا من الأعلى, فجأة يصبح لا شيء يهمهنا من الأعلى لا تستطيع ان ترى أياً من الحدود أو ألوان البشرةكل تلك الضوضاء صامتةٌ الآن, لا أستطيع سماعكم بعد الآنقليلاً فقليلاً بدأت اشعر بأنني انتمي الى هنالا يوجد أمام ولا وراء بعد الآن, ولا أسفل ولا أعلىواحد من مئة مليون, ذرة صغيرة على الأرضأنا أقلع!
أنا قد أقلعت, لا شيء يوقفني على الأرضكل شيء باهت و رماديلقد مضى علي وقت طويل لم احلق فيهمثل رائد الفضاءأرى العالم من فوقما تبقى من شحوب يتحول الى الرماديفقدت الوقت والمكان هنا في الأعلىااوهو ااوهو ااوهومثل رائد الفضاء
وفي مرأى من هذا الجمال, اتذكر كل شيء من جديدهل نحن حقيقةً أحياء, لنحب ونعيش؟هنا اود العيش دائماً, لكنني مجرد رمشة عينبعد خمس مليارات سنة لن اكون شيءاً
أنا قد أقلعت, لا شيء يوقفني على الأرضكل شيء باهت و رماديلقد مضى علي وقت طويل لم احلق فيهمثل رائد الفضاءأرى العالم من فوقما تبقى من شحوب يتحول الى الرماديفقدت الوقت والمكان هنا في الأعلىمثل رائد الفضاءااوهو ااوهو ااوهومثل رائد الفضاءمثل رائد الفضاء
Αστροναύτης
Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,τα πάντα χλωμά και γκριΔεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτης
Περπατάμε αγανακτισμένοι, τα κεφάλια είναι άδειαΚαθισμένοι με βρομιά μέχρι το λαιμό μας, έχοντας τρύπες στην καρδιά μαςΑποπνιχτικές ανησυχίες και προβλήματα σε μια κούπα γεμάτη κρασίΜε ένα ψυχρό χαμόγελο, δεν ξέρουμε καλύτεραΞεχάσαμε ήδη αύριο ποιοι ήμασταν χθεςΓεμίσαμε τους εαυτούς μας και ξεχάσαμε να πληρώσουμεΠαρατήσαμε τα πάντα για περισσότερα χρήματα και σκόνηΌλοι το θέλουμε αυτό, είναι εντάξει, αλλά δεν προσέχουμεη φωνή της λογικής σιώπησε για πολύ, δεν την ακούμε πιαΕπειδή μερικές φορές αισθανόμαστε σα να μην ανήκουμε εδώΔεν υπάρχει το πηγαινέλα πια, μόνο το κάτω και το πάνωΈνας από τους ένα εκατομμύριο, ένα μικρό σημείο πάνω από το έδαφοςΑπογειώνομαι!
Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,τα πάντα χλωμά και γκριΔεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτηςβλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκριΈχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτης
Στο σκοτάδι της νύχταςΤα πάντα εδώ πάνω είναι τόσο ειρηνικά,αλλά εκεί κάτω συμβαίνουν πολλάΌλοι μας συνεισφέρουμε, αλλά όλοι λυγίζουν κάτω από την πίεσηΕλπίζουμε στο Θεό, αλλά έχουμε χάσει το θαύμαΧτίζουμε και χτίζουμε, μέχρι να φτάσει στην αιωνιότηταΣχεδόν 8 δις άνθρωποι, αλλά η ανθρωπιά λείπειΑπό εδώ πάνω ξαφνικά δεν κάνει τίποτα άλλο πιαΑπό εδώ πάνω δεν βλέπεις τα σύνορα ή το χρώμα του δέρματοςΌλος αυτός ο θόρυβος και τίποτα δεν ησυχάζει, δεν σε ακούω πιαΑρχίζω να αισθάνομαι ότι ανήκω εδώΔεν υπάρχει το πηγαινέλα πια, μόνο το κάτω και το πάνωΈνας από τους ένα εκατομμύριο, ένα μικρό σημείο πάνω από το έδαφοςΑπογειώνομαι!
Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,τα πάντα χλωμά και γκριΔεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτηςβλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκριΈχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτηςΣαν αστροναύτης
Και στη θέα αυτής της ομορφιάς, θυμάμαι τα πάντα και πάλι,Δεν είμαστε πραγματικά ζωντανοί, να αγαπάμε και να είμαστε;Θα ήθελα για πάντα εδώ να μείνω, όμως είμαι ένα χτύπημα της βλεφαρίδας 1που μετά από πέντε εκατομμύρια χρόνια δεν θα υπάρχωΑπογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,τα πάντα χλωμά και γκριΔεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτηςβλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκριΈχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτηςΣαν αστροναύτηςΣαν αστροναύτηςΣαν αστροναύτης
Astronaut
Polećem, ništa me ne drži za tloSve je svetlo i sivoToliko dugo nisam leteoKao astronaut
Hodamo okolo punih stomaka, praznih glavaSedimo u prljavštini do guše sa rupama u srcimaUtapamo brige i probleme u punoj čaši vinaSa kamenim osmehom na licu, ne znamo za boljeVeć smo zaboravili na sutra, ko smo to bili jučePreparirali smo sebe i zaboravili da platimoDaj sve za više love i prašineSvi mi želimo da sve bude u redu ali ne brinemo o tomeGlas zdravog razuma je tih predugo, više ga ni ne čujemoJer ponekad nam se čini kao da ne pripadamo ovdeNema više napred-nazad, samo iznad-ispodJedan od sto miliona, mala tačka iznad zemljePolećem!
Polećem, ništa me ne drži za tloSve je svetlo i sivoToliko dugo nisam leteoKao astronautGledam svet sa visineSve bledi u siviloOvde gore gubim pojam o vremenu i prostoruKao astronaut
Ovde je sve tako mirno u tami mraka, ali ispod nijeSvi mi pokušavamo da pomognemo ali padamo pod težinom teretaNadamo se Bogu, ali čuda nemaGradimo sve više i više dok ne dostignemo beskonačnostSkoro 8 milijardi ljudi, a nema ljudskostiOvde gore odjednom ništa nije bitnoOvde gore buka je utihnula, ne čujem te višeVeć dugo osećam da pripadam ovde goreNema više napred-nazad, samo iznad-ispodJedan od sto miliona, mala tačka iznad zemljePolećem!
Polećem, ništa me ne drži za tloToliko dugo nisam leteo kao astronautGledam svet sa visine, sve bledi u siviloOvde gore gubim pojam o vremenu i prostoru , kao astronautOh-oh-oh-oh-ohKao astronautOh-oh-oh-oh-oh
I jednim pogledom na ovu lepotu, sećam se svegaNismo li mi zapravo živi da bismo voleli, da bimo bili?Želeo bih da ostanem ovde zauvek, ali samo sam treptajKoji nakon 5 miliona godina nije sposoban da bude više
Polećem, ništa me ne drži za tloSve je bledo i sivoToliko dugo nisam leteoKao astronautGledam svet sa visineSve bledi u siviloOvde gore gubim pojam o vremenu i prostoruOho oh ohoKao astronautKao astronaut
Astronaut
Ik lift op, niets houd me op de grondAlles bleek en grijsHeb te lang niet niet gevlogenAls een astronaut
We lopen rond rond en we zijn het beu, de hoofden zijn leegZitten in de troep tot aan ons nek, hebben gaten in ons hartVerdrinken zorgen en problemen in de koppen vol wijnMet een lach van steen, we denken aan niks betersWe zijn morgen al vergeten, we we gisteren warenWe hebben ons volgegeten, niet vergeten te betalenLaat alles staan en leg voor meer as en stofWe willen allemaal dat het werkt, maar we kijken niet uitDe stem van de rede is allang tot zwijgen gebracht, we horen het niet meerMaar soms hebben we het gevoel, we horen hier niet meerEr is geen voor en geen weg terug, alleen nog onder en bovenEén van honderden miljoen, een kleine stip op de bodemIk lift op
Ik lift op, niets houdt me op de grondAlles bleek en grijsHeb te lang niet gevlogenAls een astronautIk zie de wereld van bovenDe rest verbleekt in grijsIk heb tijd en ruimte hier boven verlorenAls een astronaut
In het donker van de nacht, alles hierboven is zo vredig, maar daar beneden lift het op,We dragen allemaal bij, maar breken onder de last,We hopen op God, maar het wonder hebben gemist,We gaan steeds hoger totdat het naar oneindig gaat,Bijna acht miljard mensen, maar de mensheid ontbreekt,Van hier boven maakt dat allemaal plotseling niet meer uit,Vanaf hier ziet men geen grenzen en de kleur van de huid,Al dit lawaai en niks valt stil, ik hoor jullie niet meer,Langzaam heb ik het gevoel, dat ik hier hoor,Er is geen voor en geen weg terug, alleen naar onder en bovenEen van de honderden miljoenen, een kleine stip op de bodem,Ik lift op!
Ik lift op, niets houdt me op de grondAlles bleek en grijsHeb te lang niet gevlogenAls een astronautIk zie de wereld van bovenDe rest verbleekt in grijsIk heb tijd en ruimte hier boven verlorenAls een astronautOho oho ohoAls een astronaut
En bij het zien van deze schoonheid, herinner ik me alles opnieuw,Zijn we eigenlijk niet levend, om lief te hebben, om te zijn?Hier wil ik altijd blijven, maar ik ben een knipper van het oog,Dat na vijf miljard jaar er niet meer zal zijn
Ik lift op, niets houdt me op de grondAlles bleek en grijsHeb te lang niet gevlogenAls een astronautIk zie de wereld van bovenDe rest verbleekt in grijsIk heb tijd en ruimte hier boven verlorenAls een astronautOho oho ohoAls een astronautAls een astronaut
Astronauta
Odlatuję, nic mnie tu nie trzymaWszystko szare i bladeDawno nie latałemTak jak astronauta
Wciąż śpieszymy mając tego dość, z pustymi głowamiW gównie po uszy i dziurami w sercu,Topiąc troski i problemy w kieliszku,Z kamienną twarzą, na nic lepszego nie wpadliśmyJutro zapomnieliśmy, kim byliśmy wczoraj
Wszystko pożarliśmy zapominając zapłacićZostawiamy wszystko na potem dla więcej popiołu i kurzuWszystko ma pasować, ale o to już nie zabiegamyGłos rozsądku dawno zamilkł, już go nie słyszymyLecz czasem czujemy, że tu nie pasujemyJuż nie ma "w przód i w tył", tylko "w górę i w dół"Jeden z setek milionów, mały punkt nad Ziemią, odlatuję!
Odlatuję, nic mnie tu nie trzymaWszystko szare i bladeDawno nie leciałemTak jak astronautaWidzę świat z góryReszta blaknie w szarościTu na górze, bez czasu i przestrzeniTak jak astronauta
W ciemnościach nocy, tu na górze tak spokojnie, ale na dole tyle się dziejeDokładamy coraz więcej, lecz łamiemy się pod ciężaremPokładamy nadzieję w Bogu, lecz przegapiamy cudaBudujemy coraz wyżej, aż do nieskończonościPrawie osiem miliardów ludzi, ale brak ludzkościStąd, z góry, nic to nie znaczyStąd nie widać granic ani rasyTen cały hałas o nic milknie, więcej was nie słyszęI powoli czuję, że właśnie tutaj pasujęNie ma "w przód i w tył", tylko "w górę i w dół"Jeden z setek milionów, mały punkt nad Ziemią, odlatuję!
Odlatuję, nic mnie tu nie trzymaWszystko szare i bladeDawno nie leciałemTak jak astronautaWidzę świat z góryReszta blaknie w szarościTu na górze, bez czasu i przestrzeniTak jak astronauta
Tak jak astronauta
I patrząc na to piękno, wszystko się przypomina:Czy nie żyjemy, by kochać i być?Zostałbym na wieczność, lecz jestemjak mgnienie okaktóre po pięciu miliardach lat niczym więcej być nie może.
Odlatuję, nic mnie tu nie trzymaWszystko szare i bladeDawno nie leciałemTak jak astronautaWidzę świat z góryReszta blaknie w szarościTu na górze, bez poczucia czasu i przestrzeniTak jak astronauta
Astronaut
Ma inalt, nimic nu ma tine pe Pamant (podea, sol)Totate (sunt) pal si griPrea mult nu am mai zburatCa un Astronaut
Ne invartim in cerc furiosi, capetele sunt goaleStam in mizerie pana in gat, avem gauri in inimi,Inecam griji si probleme intr-un pahar plin cu vinCu un ras de piatra, nimic nu ne mai placeAm uitat deja maine, cine inca eram ieriAm infulecat tot si am uitat sa platimLasam totul pana moare, cenusa din cenusa (expresie)Toti vrem toate, sa se pupe (expresie), dar nu avem grijaVocea motivarii a mutit demult, nu o mai auzimAtunci cate-odata avem cate un sentiment, noi apartinem aici nu inainte (trecut)...Nu exista inainte sau inapoi mai mult, ci doar jos si susUnul dintre sute de milioane, un punct mic peste Pamant...renunt...
Ma inalt, nimic nu ma tine pe Pamant (podea, sol)Totate (sunt) pal si griPrea mult nu am mai zburatCa un AstronautVad lumea de susOdihna se stinge in griAm pierdut timp si spatiu aici susPrecum un astronaut
In intunericul noptii, aici sus totul e pasnic, dar aici jos incepe totulCu totii participam, dar greutatea ne striveste,Speram in Dumnezeu, dar am pierdut (contextual) minuneaContruim mereu mai sus, cat merge spre infinitAproape 8 miliarde de oameni, insa omenia lipseste,De-aici de sus, nimic nu ne-ar mai surprindeDe-aici nu se vede nicio limitare pentru culoarea pielei,Aceasta galagie ppentru nimic tacuta, nu va mai aud,Incet am sentimentul ca apartin trecutuluiNu exista inainte sau inapoi mai mult, ci doar jos si susUnul dintre sute de milioane, un punct mic peste Pamant...renunt...
Ma inalt, nimic nu ma tine pe Pamant (podea, sol)Totate (sunt) pal si griPrea mult nu am mai zburatCa un AstronautVad lumea de susOdihna se stinge in griAm pierdut timp si spatiu aici susOho Oho OhoPrecum un astronaut
Si lao privire aceasta frumusete incepe sa-mi placa din nou:Nu suntem noi defapt in viata, sa train si sa existam?Aici o sa raman cu drag pentru totdeauna, de-asemenea sunt doar o clipa in infintit (contextual)dupa care ramane nu foarte mult de recunoscut dupa 5 miliarde de ani (aici as avea nevoie de ajutrul vostru sa formulati cum credeti ca este mai corect)...
Ma inalt, nimic nu ma tine pe Pamant (podea, sol)Totate (sunt) pal si griPrea mult nu am mai zburatCa un AstronautVad lumea de susOdihna se stinge in griAm pierdut timp si spatiu aici susOho Oho OhoPrecum un astronautPrecum un astronaut
Astronot
[Intro: Andreas Bourani]Uçuşa geçiyorum hiçbir şey beni yerde tutmuyorHer şey solgun ve grimsiUzun zamandır tıpkı bir Astronot gibi uçmadım
[Part 1: Sido]Kafamız boş burnumuzsa dolu olarak dolaşıyoruzPislik içinde oturuyoruz, kalbimizde delikler varSorun ve Problemleri taştan ibaret birgülümseme ile bir bardak şarapta boğuyoruzAklımıza başka bir şey gelmiyorYarın daha dün ne olduğumuzu unuttukHepimiz patlayana kadar yiyip içip ödeme yapmayı unuttukBunları daha fazla kül ve toz için öylece bırakıyoruzHepimiz uymasını istiyoruz ama dikkat etmiyoruzSağduyunun sesi çoktan kayboldu onu duyamıyoruzÇünkü bazen buraya ait olmadığımız düşüncesine kapılıyoruzİleri ve artık geriye dönüş yok, artıksadece yokuş aşağısı ve yukarısı varYüz milyondan biri, yerdeki noktalardan biri, kalkışa geçiyorum
[Hook: Andreas Bourani]Uçuşa geçiyorum hiçbir şey beni yerde tutmuyorHer şey solgun ve grimsiUzun zamandır tıpkı bir Astronot gibi uçmadımDünyayı tepeden izliyorumGeri kalan her şey mavinin solmasından ibaretBurada tıpkı bir Astronot gibi yer ve zaman kaybettim
[Part 2: Sido]Gecenin karanlığında;Burada her şey huzur verici ancakorada aşağıda ortalık karmakarışıkBuna hepimiz şahit oluyoruzancak yük altında eziliyoruzTanrıyı bekliyoruz ancak mucizeyi çoktan kaçırdıkSonuza dek sürene kadar daha yükseklere inşa ediyoruzNeredeyse sekiz milyar insan varancak insanlık denen şey yokBurada yukarda tüm bunların birden bire önemi kalmıyorBurada sınır ve cilt rengini görmüyorsunTüm bu gürültü gereksiz yerekesildi, sizi artık duyamıyorumYavaştan buraya ait olduğum hissine kapılıyorumİleri ve artık geriye dönüş yok, artıksadece yokuş aşağısı ve yukarısı varYüz milyondan biri, yerdeki noktalardan biri, kalkışa geçiyorum
[Hook: Andreas Bourani]Uçuşa geçiyorum hiçbir şey beni yerde tutmuyorHer şey solgun ve grimsiUzun zamandır tıpkı bir Astronot gibi uçmadımDünyayı tepeden izliyorumGeri kalan her şey mavinin solmasından ibaretBurada tıpkı bir Astronot gibi yer ve zaman kaybettim
[Bridge: Andreas Bourani]Bu güzellik karşısında birdenbire her şey aklıma geliyorAslında hayatta değil miyiz?Yaşamak için, varolmak için?Buraya gelmek istiyorum, burada durmak istiyorumAncak vuruşlardan ibaretim, beşmilyar yıl sonrasında olmak istemeyen
[Hook: Andreas Bourani] (3x)Uçuşa geçiyorum hiçbir şey beni yerde tutmuyorHer şey solgun ve grimsiUzun zamandır tıpkı bir Astronot gibi uçmadımDünyayı tepeden izliyorumGeri kalan her şey mavinin solmasından ibaretBurada tıpkı bir Astronot gibi yer ve zaman kaybettim