Se perimeno | Σε περιμένω
Εγώ που σ’ έμαθα να ανάβεις το φεγγάριΚαι να κοιτάζεις μες το φως τη σιωπή σουΔεν ζω μαζί σου...Και μες στη σταχτή, απ’ τη γη σου περιμένωΣε περιμένω...Σε ένα κομμάτι ουρανό που σου έχω χτίσειΒλέπω τ’ αστέρια και στα μάτια μου τα δένωΉπια το φως σου, είμαι δικός σουΣε περιμένω...
Απ την ζωή σου έκλεψαΚαρδιά μου την σιωπή σουΝα ζω μακριά σου, μα να ζωΛες και είμαι εκεί μαζί σου
Εγώ που έσταζα τον ήλιο στα μαλλιά σουΛες και χωρούσε το όνειρο σου σε ένα βλέμμαΔε ζω μ’ εσένα ...Σε αυτό τον πόλεμο καρδιά μου και αν πεθαίνωΣε περιμένω...Και αφήνω πάντα τον καφέ σου να κρυώσειΚαι εκεί που ξέρω πως δεν είσ’ εσύ τον παίρνωΉπια το φως σου, είμαι δικός σουΣε περιμένω...
Απ την ζωή σου έκλεψακαρδιά μου την σιωπή σουΝα ζω μακριά σου, μα να ζωΛες και είμαι εκεί μαζί σου
Εγώ κρυφά που σε κοιτούσα να κοιμάσαιΝα κρύβεις μέσα σου βαθειά την δύναμη σουΔεν ζω μαζί σου...Μα την σκιά σου αγκαλιά τα βράδια παίρνωΣε περιμένω...Απόψε παίζει η ταινία που σ’ αρέσειΘα μαγειρέψω φως μου κάτι αγαπημένοΉπια το φως σου, είμαι δικός σουΣε περιμένω...
Απ την ζωή σου έκλεψακαρδιά μου την σιωπή σουΝα ζω μακριά σου, μα να ζωΛες και είμαι εκεί μαζί σου
Και έκανα φως μου μιαν ευχήΣτο φως μπροστά να μένωΚαι εσένα μέχρι να χαθώΕδώ να περιμένω...