Λιμάνι δίχως θάλασσα
Η ώρα έφτασε αντίο να σου πωόσο κι αν μέσα μου το νιώθω σ’ αγαπώ.
Δες καμιά φορά η ζωήπόσο αλλού μας οδηγεί,από αυτό που εγώ κι εσύ ονειρευτήκαμε,χαθήκαμε…και σαν τελειώσει αυτή η στιγμήδε θα ‘μαστε μαζί.
Μα αφού δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,πανσέληνος αν λείπει ο ουρανός.Πες μου πώς γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμεαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,όχι δε γίνεται…
Πόσο ασήμαντα μου μοιάζουν τώρα πιαόσα μας κάνουνε να ζούμε χωριστά.
Να που όλα στη ζωήκρέμονται από μια κλωστήτης αγάπης μας τη φλόγα μόνη αφήσαμε,τη σβήσαμε…μα πες μου εδώ στα σκοτεινάγιατί είμαστε αγκαλιά.
Γιατί δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,πανσέληνος αν λείπει ο ουρανός,γι’ αυτό δε γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμεαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,όχι δε γίνεται…
Μα αφού δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,πανσέληνος αν λείπει ο ουρανός.Πες μου πώς γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμεαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,όχι δε γίνεται, δε γίνεται…