To maxairi
Στον τοίχο μ’ έστησαν μπροστάτα λόγια σου τα λιγοστά,μακριά σου τώρα οι μέρεςμε πληγώνουνε σαν σφαίρες.
Πόνε, της καρδιάς φονιά,πότε θ’ ανοίξουμε πανιά;Πονάει ετούτο το μαχαίριαπό το δικό σου χέρι.
Ραγίζει απόψε η καρδιά,στο στήθος μου μια χαρακιά.Σε Ανατολή και Δύσητην πληγή μου ποιος θα κλείσει;
Πόνε, της καρδιάς φονιά,πότε θ’ ανοίξουμε πανιά;Πονάει ετούτο το μαχαίριαπό το δικό σου χέρι.