Kliste Mou To Stoma (Κλείσε Μου Το Στόμα)
Τώρα κλείστε μου το στόμαΚλεί -κλείστε μου το στόμαΈχω πολλά να πω ακόμαΤώρα κλείστε μου το στόμα
Και είμαι πάλι εδώ, έχω άλλα τόσα να πωΘα με μισήσουν άλλοι τόσοι ίσως βρω σεβασμόΚι ίσως πνιγώ μέσα στις σκέψεις που γεννά το μυαλόΚι έτσι χαθώ κάποια στιγμή, μήπως σου κάνω καλόΠαίρνω ανάσα, στυλό, κάνω τις λέξεις πηλόΠάλι πουλάω δίσκους και ringtones με το κιλόΠάλι πουλάτε τη γη, πάλι σκορπά πανικόΠάλι στους Έλληνες θα κάνετε άλλο ένα κακόNivo ξανά στο χαρτί, Nivo ξανά mp3Nivo απ’ την πένα στα ηχεία κι από κει στην ψυχήNivo ξανά στην TV να κάνει απογραφήΈχουνε γίνει πιο πολλοί οι φίλοι και οι εχθροίNivo μια ακόμα προσπάθεια με λίγη δόση εμπάθειαΝιώθω μίσος λοιπόν, μην περιμένεις συμπάθειαΌσος χρόνος υπάρχει, όσος έμεινε ακόμαΌσο αντέξω, όσο μπορέσω με κλειστό το στόμα
Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχήΌσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχήΌσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιάΤη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά
Έχουν γκρεμίσει απ’ τα θεμέλια όλα στον τόποΕίναι πολλοί που καταφέρνουν πολλά δίχως κόποΘέλει τρόπο να έχεις και καλό δικηγόροΣτους κατάλληλους ανθρώπους το κατάλληλο δώροΓια του λόγου τ’ αληθές σαν παράδειγμα θεςΜεταθέσεις απ’ τον Έβρο κατευθείαν στο Γ.Ε.Σ.Μ’ ένα ντριν το ρουσφέτι αποκτά υπόστασηΚι απ’ τον σπίτι στο στρατόπεδο μικραίνει η απόστασηΠολλοί είναι αυτοί που το παίζουν ΛυσίεςΚι απ’ την άλλη καίνε δάση σα να κάνουν θυσίεςΠοιες αξίες; Τα πάντα επί ξύλου κρεμάμεναΤις έπνιξαν κι αυτές όπως πνίξαν το «Σάμινα»Βαρέθηκα τις τράπεζες, τα δάνεια, γιορτέςΠαρελάσεις και μεγάλα στεφάνιαΝα βράσω τα γαλόνια που φοράτε και τις κλάρεςΣας έχουν διορίσει για να κάνετε χάρες
Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχήΌσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχήΌσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιάΤη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά
Θα συνεχίσω λοιπό σαν τα quartz τα ρολόγιαΚάθε τραγούδι μου θα έχει μια ντουζίνα από λόγιαΘα έχω μάτια ανοιχτά ακόμα κι όταν κοιμάμαιΌσο περνάνε τα χρόνια πιο πολλά θα θυμάμαιΠάλι τα ίδια φωνάζω με τρόπο που συνηθίζωΔεν ζητάω τίποτ’ άλλο μόνο αυτά που αξίζωΔεν τ’ αξίζω κι όμως στοιβαγμένος ζω στην πόληΌπως όνειρα και άνθρωποι στοιβάζονται όλοιΕυτυχώς μου ‘χει μείνει χαρτί και μελάνιΔε θάβονται οι σκέψεις δημοσία δαπάνηΜε φίλτρο αναστολές που με κάνουν σοφότεροΚαι άλλοτε με στέλνουν στο πυρ το εξώτεροΈχω μάθει ν’ ακούω, έχω μάθει να δίνωΈχω μάθει ν’ αγαπάω και ιδρώτα να χύνωΤι θ’ απογίνω αν αφήσω την καρδιά να παγώσειΣα φιγούρα στο Μαντάμ Τισό που έχει κερώσει
Ξαναχτίζω την ελπίδα πάλι από την αρχήΌσα μου ‘ταξαν τα έπνιξε στο πέρασμα η βροχήΌσα όνειρα είχα κάνει μου τα έκαψ’ η φωτιάΤη Δευτέρα ξεκινάω απ’ την αρχή άλλη μια φορά
Τώρα κλείστε μου το στόμαΚλεί -κλείστε μου το στόμαΈχω πολλά να πω ακόμαΤώρα κλείστε μου το στόμα