Duo Teleutaia Tsigara

Λες, να γίναν χθες, τόσες στιγμές,έτσι απλά και εγώ από σήμερα να ξύνω τις πληγές;Λες ,να 'ταν απλά υπερβολές,τα σ' αγαπώ της και πως τίποτα δεν κράτησε;

Δες, ξέρω δεν έχεις πια αντοχές,κι ότι αγαπάς τόσο καιρό απόψε σε γονάτισε.Δες, τα 'χω περάσει αυτά που λες,πήρα τον χρόνο μου κι ο πόνο πια, σταμάτησε.

Έχω δυο τελευταία τσιγάρακαι μια κατάρα, να πνίξω ως το ξημέρωμα.Δυο τελευταία κι έναν πόνοκαι στο δηλώνω, κακό θα 'χω αποτέλεσμα.Παίξε μου κάτι στην κιθάρακι ας βγούνε κι άλλα, στου πόνου το στερέωμα.Παίξε κι εγώ θα συμπληρώνω,πόνο στον πόνο, σ' ένα Βαρδή αφιέρωμα.

Πως, πες μου το πώς, να γίνω αλλιώς,ο χρόνος έγινε εχθρός μου κι ούτε μια στιγμή γιατρός .Πως, έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι αυτός,που τόσα βράδια κι η σκιά του, τον παράτησε.

Δες, δε σ' έχω δει ποτέ να κλαις,μα τι 'ναι αυτά, που τόση ώρα τώρα, κάθεσαι και λες;Δες, ξέρω δεν έχεις πια αντοχές,πάρε τον χρόνο σου, κιθάρα και προσπάθησε.