Margit Hjuske
Hjukse den stoltast gard i Sauherad var,- Tidi fell meg long'e,Stolt Margit var dott'ri oppå den gård,- Det er eg som ber sorgji så tronge.
Stolt Margit ho reidde seg til kyrkja å gå,Så tok ho den vegjen til bergjet der låg
Som ho kom fram ved bergevegg,Kom Bergjekongjen med det lange, kvite skjegg
Så skjenkte han i av den klårasta vin,"Drikk utor di, allerkjærasten min!"
Så var ho i bergjet åri dei niOg ho fødde søner og døtter tri
Stolt Margit ho tala til Bergjekongen så"Må eg få lov til min fader å gå?"
"Ja, du må få lov til din fader å sjåMen du må kje vere borte hot ein time hell två"
"Eg meiner det er Margit, eg hadde så kjærÅ kjære mi dotter, å er du no der!"
Men då kom Bergjekongen snøgt som ein eld"Å kjem du kje heim at til borni i kveld?"
"Fare no vel då alle i min heimno kjem eg aldri til dikkon meir"