Το σύννεφο έφερε βροχήκι έχουμε μείνει μοναχοίέγινε η βροχή χαλάζιδεν πειράζει, δεν πειράζει.
Τι έχει ο φτωχός να φοβηθείσπίτι, ουρανός όπου σταθείτο δισάκι του στον ώμογια το δρόμο, για το δρόμο.
Άιντε ν' απλώσουμε πανιάστ' όνειρο και στη λησμονιάδάκρυα η ζωή στεγνώνειξημερώνει, ξημερώνει.
The cloud brought rainand we have remained alone.The rain became hale.Never mind, never mind.
What does the poor man have to fear?(His) home, the sky, everywhere he stands.His saddlebag on his shoulderoff to the road, off to the road.
Let's stretch our sailsto the dream and to reminiscence. *Life dries up tears.It's dawning. It's dawning.