Pythia (Πυθία)
Την ήξερες την μάγισσα την κούκλα την Πυθίαπου έκανε διφορούμενα αστείατα πρωινά βαριότανε να πάει στη δουλειά τηςκαπάκι άλλο ένα στην υγειά τηςΝα συμπληρώνεις ένσημα, Απόλλωνά μου αηδίαΜα εξασκούσε μάγια κάθε αργίαΚαι είχε μυστικό δεσμό με τον Άρρητο το Θείοκαι τον μικρό από το καφενείο
Άλα! Ήταν μάγισσα, ήτανε στ' αλήθειαΆλα! Και το έδειχνε κάθε της συνήθειαΆλα! Ειδωλολάτρισσα! Άλα! Βαρεμένη!Ώπα! Απ' τους θεούς της προδομένηΆλα! Ειδωλολάτρισσα! Άλα! Βαρεμένη!Ώπα! Απ’ τους θεούς της προδομένη
Αφρόλουτρο σαν έκανε βούϊζε η Κασταλίαέπαιρνε μάτι όλη η αλητείαΤεράστιους κρίκους φόραγε, μικρούς σταυρούς στ' αυτιά τηςένα τσουλούφι μάσαγε που έπεφτε μπροστά τηςΤην συμβουλεύτηκαν πολλοί, την άκουγε με δέοςακόμα κι ο φαντάρος ο ωραίοςΤην συμβουλεύτηκα κι εγώ να δω τι θ' απογίνωκαι μου πε τις πληγές μου να μην ξύνω
Άλα! Ήταν μάγισσα, ήτανε στ’ αλήθειαΆλα! Και το έδειχνε κάθε της συνήθειαΆλα! Ειδωλολάτρισσα! Άλα! Βαρεμένη!Ώπα! Απ’ τους θεούς της προδομένηΆλα! Ειδωλολάτρισσα! Άλα! Βαρεμένη!Ώπα! Απ’ τους θεούς της προδομένη