Etsi megalosa
Όταν γεννήθηκες οι μοίρες σου γίνανε φίλες σουπάνω απ’ την κούνια σου σαν σκιέςσου δίναν πάντα τις καλύτερες ευχέςναι ήταν κάπως προφητικές
Πλανήτες κι άστρα συνωμοτήσανδρόμους δίχως φως που σου φωτίσανμέσα στις παλάμες σου τη τύχη σου γράψανεμέλλον κατά κάποιο τρόπο σου φτιάξανε
Όμως πατρίδες πάντα άλλαζες ποτέ δεν άραζεςμοναχικές πορείες της καρδιάς χάραζεςάραγε της μητέρας σου την αγκαλιάπες μου αν τη νιώθεις έστω αμυδρά
Τη μοναξιά σου πάλι προκαλείςγιατί έτσι έχεις συνηθίσει πλέον να ζειςπεριπλανήθηκες στη μοναξιά που φέρνει μόνο παγωνιάμα δεν εγκλωβίστηκες σε καμία γωνιά
Εγώ μεγάλωσα με χώματα πάνω στα γόνατατα πήρες όλα απ’ την αρχή ένα ταξίδι μουσικήεγώ κολύμπησα σε θάλασσες σκοτεινές βαθιέςένα ταξίδι δίχως όρους ψάχνει για συνοδοιπόρους
Εγώ τα όνειρα που έκανα ποτέ δεν έφτανατα μάτια σου γεμάτες νύχτεςκαι στης ψυχής μου τις κρυφές γωνιές μόνος μου έκλαιγαγεμάτες φίλους και αλήτες
Άφησες πίσω σου το χτες περασμένες εποχέςκι ίσως κάποιες ενοχέςπρόωρα προχώρησες σε άλλους δρόμουςμε τα τριάντα σου στους ώμους
Γράφεις για τις πίκρες και τους καημούςδε ψάχνεις πια για συνδυασμούςτη μοίρα σου να ξεκλειδώσειςκαι καμιά απάντηση ποτέ σου να μη δώσεις
Έτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσαέτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσατη ζωή μου χάλασα έτσι μεγάλωσαέτσι μεγάλωσα έτσι μεγάλωσα
Εγώ μεγάλωσα με χώματα πάνω στα γόναταεγώ κολύμπησα σε θάλασσες σκοτεινές βαθιέςέτσι μεγάλωσα