στιγμές
Είναι κάτι στιγμές,τρυφερές και λεπτές,σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,για πολλά που πονάς,για το τίποτε μιας ευτυχίας,και γυρνάς σαν τρελός,του καθρέφτη εαυτός,θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθεςμαγεμένες σκιές,που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,με κρατούνε θαρρώσαν αλήθειες παλιέςσε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,σα μικρές πινελιέςζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,λείπουν λίγα ακριβάτων χρωμάτων νερά,για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,για το ροζ της αυγής,για το κύμα που απόμεινε μόνο,να χαϊδεύει με αφρούς,τους πικρούς μας καημούςκαι να διώχνει της πίκρας τον πόνο...