Droga, którą idę
Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wierszUczę się dopiero widzieć świat, jaki jestUczę się dopiero świata, jaki jest
Droga, którą idę, biegnie śladem ludzkich sprawSzukam swego czasu, jasnych słów, prostych prawdSzukam swego czasu, jasnych słów i prawd
Już tyle słońc wzeszło tylko jeden razJuż z tylu stron zapłonęły ognie gwiazdJuż tyle miejsc zapomnienia pokrył kurzWiem, co to jest, lecz się nie zatrzymam już
Droga, którą idę, czasem błądzi w pełni dniaKocham, pragnę, tracę, chwytam dzień, póki trwaKocham, pragnę, tracę, chwytam dzień, gdy trwa
Już tyle słońc wzeszło tylko jeden razJuż z tylu stron zapłonęły ognie gwiazdJuż tyle miejsc zapomnienia pokrył kurzWiem, co to jest, lecz się nie zatrzymam już
Droga, którą idę, nie wybiera łatwych latW czasie, który minie, odbić chce własny śladW czasie, który minie, swój odbije ślad