Yitirmeden
Durup düşünmeye zamanın olur mu?Yitirmeden anlamaz insanSevdiklerin yolun sonundaSarıl her fırsatında o insana,Arkasından ağlayan olmaGeri getirmez çok ağlasan da
Durur, durur belki başucundaAnnen baban kendi çapındaAbin bile kırk yedi yaşındaÖmür, ömür sanki bi kara kutuymuşGünü gelince herkesin açılmışama sorarsan hep geç kalınmış
Güzel günlerimizin bittiğini sanmaBelki bir daha böylesi olmazAma her bi gün güzel aslındaYakın durmanın zor olduğu ortadaUzak olmak her zaman en kolayAma en zoru yalnız olunca
Uyur... Uyur belki hep yanındaİlk sevgilin kendi solundaHer hatıra asılı duvarındaÖmür... Ömür sanki bi kara kutuymuşGünü gelince herkesin açılmışAma sorarsan hep geç kalınmış