Nuxta, kane mou th xarh (Νύχτα, κάνε μου τη χάρη)
Ένας μαύρος ουρανόςΠου το πάει για καταιγίδαΚι εγώ ψάχνω να σε βρωΜοναχός χωρίς ελπίδα
Πάει καιρός που `χεις χαθείΚαι μαζί τα πήρες όλαΚι εγώ δίχως αντοχήΣε ζητώ κι έρχεται μπόρα
Νύχτα, κάνε μου τη χάρηΚομματιάζομαι σου λέωΜην ανάψεις το φεγγάριΚαι με δει αυτή να κλαίωΝύχτα, που καλά το κρύβειςΚάθε δάκρυ μου για κείνηΜην της πεις ότι πονάωΚι ότι έχει την ευθύνηΝύχτα, κάνε μου τη χάρηΚομματιάζομαι σου λέωΜην ανάψεις το φεγγάριΚαι με δει κανείς να κλαίω
Ένας μαύρος ουρανόςΜαύρος όπως η ψυχή μουΛείπεις και νομίζω πωςΕίναι άχρηστη η ζωή μου
Μια σκιά είμαι κι εγώΠου απ’ τις άλλες ξεχωρίζειΓιατί απ’ όλες τις σκιέςΕίμαι η μόνη που δακρύζει..
Νύχτα, κάνε μου τη χάρηΚομματιάζομαι σου λέωΜην ανάψεις το φεγγάριΚαι με δει αυτή να κλαίωΝύχτα, που καλά το κρύβειςΚάθε δάκρυ μου για κείνηΜην της πεις ότι πονάωΚι ότι έχει την ευθύνηΝύχτα, κάνε μου τη χάρηΚομματιάζομαι σου λέωΜην ανάψεις το φεγγάριΚαι με δει κανείς να κλαίω