E de'pa Stelio ezesam' (Οι δυ' πα Στέλιο έζησαμ')
Οι δυ' πα Στέλιο έζησαμ' τη πόλεμου τη μπόρανεντάμαν για να τραγωδούμ, ατώρα έρθεν η ώρα
Ερκέντεν Χρύσανθε έφυγα εγώ ας σα μαγαζίακαι εν ο κόσμον εφουκρούτονε 'ς σα δίσκους τη λαλία μ'
Στέλιο τ'εσόν η λαλίαν 'ς σον κόσμον έτον θάμανγια τη ράτσα τ'εμέτερον θα τραγωδούμ' εντάμαν
Σεράντα χρόνια τραγωδείς 'ς ση ράτσας το αλώνιθάμαν αν εν η λαλία μ',εσύ είσαι τ' αηδόνι.
Ετραγώδεσες για τη σεβντάν, τέρτια, χαρά και πόνιαάμον την λάλια σ' 'κί θα βγουν σε 500 χρόνεα
Αμόν τ'εσόν πα Χρύσανθε 'κί θα ακούνε λαλίαούλα 'ς σ'αοίκα γεννίουν 'ς σα 1000 χρόνεα μία!