Vøka
Vaknaði, sá eg vendi á ranguniBíðaði, helt meg enn vera droymandiNakin, klárvakin á ferð.
Sást tú meg, tá eg kom hagar dalandiTagdi eg, ella var eg tá talandi,Var náttin so skýmlig sum núVar eg líka stúrin sum tú.
Hoyrdi tú, tá ið muður mín talaðiMinnist tú, hvat tað var ið eg ætlaði,Hvat var tað, eg hugsaði táSegðii eg, hvar eg kom frá.
Um eg nú vaknaði viðVar tú tá við mina lið,Høvdu vit tá funnið friðUm eg nú vaknaði við.
Nem við meg, so eg kenni meg livandiTráða meg, so eg kenni meg elskandiMín skuggi, mín uggi tú er.