Monotonluk maratonu
Kolera:Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldıGözlerim telaş timsali her ölende ağladıPervasız tenin gözümü aldıKomada martı lodos mağduru melteminde ayıldı veYalnız uyandı.Suskunluğum minnetimdi yokluğun varlığı kanattı.Kendimi limana bağladım uçarı aklım halattı.Kararlarım ve kesin seçimim bütünü eşittir hayattı.Bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı (kanat!)..
Burun buruna geldim seni bulmak için her belayla .Düşündüm üç yıl arayla.Küs mü Mecnun Leyla'ya?Bacaklarımı sarkıtırım dalga çarpar ayağıma.Beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta.
Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır.Yirmi senede uzayan saçı küçük bir bit makaslatır.İki çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır.Büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır.
Saçının teli kopmasın, korkarım Allah muhafazaŞerefine izin verdim bugün kalbimde kel muhafızaZiyarette evliya dedim farketmelerini sağlaBuz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza
Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre etYıkılır bendim ilk tayfunda yağmurun işi çiselemekSineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçekÇıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret..
Nakarat:Bak, yine başa döndü bu dünyaYine sona sardı aynı kaset, bıktım!Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!İçine düşünce koştur!
Sago:Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denenGafilen bir av olur aniden. Bir kalp ve diğeri hükmeden.Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken.Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarkenKıvranımışı seyreden melekler gibidir sükunetTam kendimi toplamışken önüme çıkar hayaletVe korku içime hucmederken korkup kaçar cesaretFelaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaretYardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangınıGüneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını.Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı.Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımıHileden uzak bu adama sille vurma yazıktır.İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır.Bil ve gerisi mühim değil, sevgim sana özel ve saftırBugüne dek işlediğim günaha istirhamım tek bir aftır.Dökmek ister içimi hiciv, anlatmalı mı biçim biçim?Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim.Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim.Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim.