Apopse pou hanomai | Απόψε που χάνομαι
Τι σου ’χω κάνει και μ’ αφήνεις ξαφνικά,τι σου ’χω κάνει και μου φέρεσαι σκληρά;Χωρίς εσένα αναρωτιέμαι πώς θα ζήσω,τα πάντα έκανα μήπως και σε κρατήσω.Πάλι τα ήπια, πάλι μέθυσα και χτες,με είπαν αλήτη, μα εσύ για όλα φταις.Έχω στραγγίξει τα μπουκάλια απ’ τον πόνοκαι η καρδιά μου να χτυπάει για σένα μόνο.Όλη τη νύχτα κλείνομαι στον εαυτό μου,με τη φωνή σου να τρυπάει το μυαλό μου.
Απόψε που χάνομαι,κοντά μου σ’ αισθάνομαι.Ποτέ δε σε ξέχασακαι δε σε ξεπέρασα.
Μοιάζει η ζωή μου με μεγάλη φυλακή,κι εσύ με άλλον αγκαλιάζεσαι, γιατί;Αξιοπρέπεια δεν έχεις και λυπάμαι,δεν έχω τίποτα από σένα να θυμάμαι.Όλη τη νύχτα κλείνομαι στον εαυτό μου,με τη φωνή σου να τρυπάει το μυαλό μου.
Απόψε που χάνομαι,κοντά μου σ’ αισθάνομαι.Ποτέ δε σε ξέχασακαι δε σε ξεπέρασα.