O kafes | Ο καφές
Ήρθε το πρωί και είμαι μόνη,πίνω το καφέ μου τον πικρό,ρίχνω τα χαρτιά και με σκοτώνειπου σε βγάζουν ψεύτη και δειλό.
Στον καφέ διαβάζω τα σημάδιακαι τη μοίρα ψάχνω στα τυφλά.Στο φλιτζάνι η ζωή μου άδεια,στο πιατάκι κρύφτηκες ξανά.
Έτσι όπως καίει στα χείλια ο καφές μουθέλω να καείς που πήρες τις χαρές μου.Έτσι όπως πέφτει κάτω το φλιτζάνιθρύψαλλα να γίνουν όσα σου `χω κάνει.
Σύννεφα βαριά και κλεισμένοι όλοι οι δρόμοι,ντάμα στην κοψιά την αγάπη μας σκοτώνει.
Το φλιτζάνι γράφει μαύρο τέλοςσε μια μπερδεμένη ρουφηξιά.Βλέπω μια καρδιά και ένα βέλοςδίχως τα δικά μου αρχικά.