O Anthropos Sou
Σε ξέρω λίγο μα πεθαίνωΜια τέτοια νύχτα σαν κι αυτηΣτο πρόσωπο σου ν' ανασαίνωΝα τρέχα ρεύμα στο βυθό σουΚαι στο σπασμένο ουρανό σουΝα 'μουν εγώ ο άνθρωπος σου
Ο άνθρωπος σου θά 'θελα να 'μαιΣτην αγκαλιά σου να ξυπνάω, να κοιμάμαιΝα μην υπάρχω σαν μυστικό σουΝα είμαι έρωτας και άνθρωπος δικός σουΟ άνθρωπος σου
Σε παραλλήλους οι τροχιές μαςΤι κι αν σου πω πως σ' αγαπώΔεν συναντιούνται οι ζωές μαςΠιάνω το πάθος στο σφυγμό σουΚαι ψιθυρίζω στο λαιμό σουΝα 'μουν εγώ ο άνθρωπος σου