Hamena Hronia (Χρόνια χαμένα)
Τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμουμείναν τα όνειρα που συζητούσαμε,τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμουμείναν οι όρκοι μας μέσα στη σκόνη.
Μια εξιλέωση που την κατηγορούσαμε,μία συγγνώμη που γι’ αυτήν παρακαλούσαμετώρα ζητάμε, τώρα πετάμε.
Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαικαίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.
Τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμουμείναν τα βράδια μας που αγαπούσαμε,τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμουμείναν τα λάθη μας που ξεπερνούσαμε.
Μια ανακρίβεια που δε βρήκε εξήγηση,μία κατάληξη γεμάτη παρεξήγηση,μας κυνηγάει, μας πολεμάει.
Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαικαίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.
Πού `ναι ο Θεός για να του πω έστω μια λέξη,πού `ναι η ελπίδα να ντυθεί και να χορέψει,ζω μια ζωή που δεν τη ζω αληθινά,χρόνια χαμένα.
Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαικαίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.