Alli mia mera fevgei | Άλλη μια μέρα φεύγει
Τα χρόνια αδειάζουνκι οι μέρες μας κυλούνσαν πέτρες στους γκρεμούςκαι σαν ποτάμιαστ’ άγρια δάση.
Φεύγουν οι ζωές μαςκοιτούν τον ήλιο και περνούνσμίγουν στην ίδια τους πνοή,συνομιλούν, μα θα `ρθει η στιγμήπου αυτή η γη θα μας ξεχάσει.
Άλλη μια μέρα φεύγεικι αφήνει πίσω της σιωπέςπου διαλύουν τα ποτά τη νύχτα.
Άλλη μια μέρα φεύγεικι ανάμεσα στα δόντια μας κρατάμια νυσταγμένη καληνύχτα.
Ανάβει η νύχτα βαθιά στους ουρανούςη σκέψη να πετά φτερούγα μαύρηφως να χορτάσει, ρόδες οι ζωές μαςγυρίζουν μόνες και ζητούν,όλες ζητούνε τη στοργή ριγεί ο νουςμα θα `ρθει η στιγμήπου αυτή η γη θα μας ξεχάσει.