Egine i apolia sinithia mas | Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σουκαι προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνονα ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέριαπου ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμοκαι ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.
Η απουσία σου μ’ εξουθενώνεικαι δεν μπορώ να συνηθίσω.Νιώθω να προχωράω μπροστάμα πάντα φτάνω πίσω.Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.
Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μαςπαραπατάω στη σιωπή.Έγινε η απώλεια συνήθειά μαςκι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.