Μια χωριανή μου πέρδικα (Mia choriani mou perdika)
Μια χωριανή μου πέρδικατου κήπου μου τση βιόλες,άλλες τσιμπά κι άλλες μαδείκι εξέρανέ τση όλες.
Να τη χαλάσεις τη φωλιά,την πέρδικα να διώξεις.Το νου σου στο κεφάλι σουνα τον αναμαζώξεις.
Μια χωριανή μου πέρδικαξεσήκωσε το νου μουκαι δεν αναμαζώνομαιστο σπίτι του κυρού μου.
Θα την ταΐζω ζάχαρηνα μην την αγριέψωκι όντε κοιμάται η μάνα τζητη νύχτα θα την κλέψω.
Να την εκλέψεις δε βαστάς,είναι μικρή και κλαίεικι ανε της πεις και τίποτατης μάνας της το λέει.
Χαθήκανε τ’ άλλα πουλιάπου λεύτερα πετούνε;Υπάρχουνε πολλώ λογιώκαι με παρακαλούνε.
Το σείσμα και το λύγισμαάλλη καμιά δεν το `χει,μόνο η πετροπέρδικαπου είναι στο μετόχι.
Πέμψε να βρεις τη μάνα τση,κυδώνι στο μαντήλι,να γίνετε δικολογιάκαι μπιστεμένοι φίλοι.
Πέμπω τση ξαναπέμπω τση,μα δε μου λέει πράμα.Για δε διαβάζει τη γραφή,για χάνεται το γράμμα.