Οι φόβοι του πρίγκιπα

Κι αν όλα τ΄ άλλαζα δε θ΄ άλλαζα τη διαδρομήκι αν όλα τα ΄χανα πάλι απ΄ την αρχήπαλάτια θα ΄χτιζα κι ας χάνονταν σε μια στιγμήτραγούδια θα ΄κρυβα μέσα στη βροχήΚι αν όλα ήσουν εσύ...Κι αν λίγο πίστευες μπορεί οι φόβοι του πρίγκηπανα ΄ταν αφορμή για όνειρα γλυκά και παραμύθια αληθινάγλυκιά μου ζωγραφιά.

Άραγε μπορεί κάθε μας στιγμή να μας αγκαλιάζει αιώνιαάραγε γιατί μια γλυκιά στιγμή να μη κρατάει χίλια χρόνια.

Ξεχνάς, γελάς, ποιος σου ΄μαθε έτσι ν΄ αγαπάςμεθάς και την αλήθεια μας τολμάς κερνάςμεσ΄ στο σκοτάδι ξεγλιστράς κι εμάςμέσα στο γκρίζο μας πετάς, πού παςποια ξένα μάτια θα φιλάς χρωστάςένα εμείς μη το ξεχνάςένα εμείς μη το ξεχνάς.

Κι αν όλα ήταν εκεί χαθήκαμεμα στη στροφή πάλι βρεθήκαμε σαν προσευχήσαν κύμα που η στεριά πάντα προσμένει κι είναι εκείσαν ψέμα που ήξερες μόνο εσύ.

Άραγε μπορεί κάθε μας στιγμή να μας αγκαλιάζει αιώνιαάραγε μπορεί μια γλυκιά στιγμή να μη κρατάει χίλια χρόνια

Ξεχνάς, γελάς, ποιος σου ΄μαθε έτσι ν΄ αγαπάςμεθάς και την αλήθεια μας τολμάς, κερνάςμεσ΄ στο σκοτάδι ξεγλιστράς κι εμάςμέσα στο γκρίζο μας πετάς, πού παςποια ξένα μάτια θα φιλάς χρωστάςένα εμείς μη το ξεχνάςένα εμείς μη το ξεχνάς.