Pio omorfo ton kosmo kanis
Πιο μακριά απ’ το βλέμμα σουΑκούμπησε ένας δρόμοςΠάνω του για να ξεγλιστράςΌταν σε βρίσκει ο χρόνος
Χρώμα να πιάνεις να σκορπάςΣαν ξεθωριάζει αυτός ο κόσμοςΣτης κάθε αρχής την αγκαλιά
Κι έχτισα μες τα μάτια σουΜια πέτρινη αλήθειαΜε τη γροθιά σου να τη σπαςΑν γίνεται συνήθεια
Μη γίνει η μέρα σου βαριάΚαι μπει η ζωή σε στεγανάΜη κρύψεις τ’ όνειρο βαθιά
Μη ξεχνάς να μου γελάςΠιο όμορφο τον κόσμο κάνειςΣαν βαρκούλα στ’ ανοιχτά με χάνειςΚι ας τις λέξεις να ν φωτιάΚαν το γυρισμό καράβιΚι άσε τη μικρή θωριά ν’ ανάβει
Όλα μπορούν άμα το δειςΝα φτιάξουν τις ευχές σουΝα στάζει φως από ψηλάΝα φέγγουν οι στιγμές σου
Εσύ γεννάς τις προσευχέςΤους πάγους και τις πυρκαγιέςΚάνε σταγόνες τις βροχές
Μη ξεχνάς να μου γελάςΠιο όμορφο τον κόσμο κάνειςΣαν βαρκούλα στ’ ανοιχτά με χάνειςΚι ας τις λέξεις να ’ν’ φωτιάΚαν το γυρισμό καράβιΚι άσε τη μικρή θωριά ν’ ανάβει