When the sun has ceased to shine
I've had a thousand facesA fiction million smilesI've walked the path of denialFor a thousand milesI've kissed a thousand demonsI killed a hundred sheepAnd there is no way outCause I'm in too deep
At the edge of my existenceAt the peak of my declineOnly shadows drive me onwardWhen the sun has ceased to shine
I’ve seen a thousand morningsI’ve lived a million nights.I’ve walked within the shadows.Beneath the city lights.I‘ve fought a thousand battlesI’ve been in a hundred wars.And I will always live onBehind close doors
At the edge of my existenceAt the peak of my declineOnly shadows drive me onwardWhen the sun has ceased to shine
I’ve killed myself a thousand timesBut that didn’t kill the pain.My live's a poem without rhymesSpoken in the rain
At the edge of my existenceAt the peak of my declineOnly shadows drive me onwardWhen the sun has ceased to shine
Als die Sonne aufgehört hat zu scheinen
Ich habe ein Tausend Gesichter gehabt,
Eine Million fiktive Lächeln
Ich habe auf den Weg der Leugnung
Tausend Meilen gewandelt
Ich habe ein Tausend Dämonen geküsst
Ich habe ein Hundert Schafe umgebracht
Und es gibt keinen Ausweg,
Weil ich zu tief darin versunken bin
Am Rand meiner Existenz
Auf dem Höhepunkt meines Niedergangs
Treiben mich nur Schatten vorwärts,
Als die Sonne aufgehört hat zu scheinen
Ich habe ein Tausend Morgen gesehen
Ich habe eine Million Nächte erlebt
Ich habe unter den Schatten
Unterhalb der Stadtlichter gewandelt
Ich habe ein Tausend Schlachten gekämpft
Ich habe mich in einem Hundert Kriegen befunden
Und ich werde immer
Hinter geschloßenen Türen weiterleben
Am Rand meiner Existenz
Auf dem Höhepunkt meines Niedergangs
Treiben mich nur Schatten vorwärts,
Als die Sonne aufgehört hat zu scheinen
Ich habe mich tausendmal getötet
Doch das hat den Schmerz nicht umgebracht
Mein Leben ist ein reimloses,
Im Regen aufgesagtes Gedicht
Am Rand meiner Existenz
Auf dem Höhepunkt meines Niedergangs
Treiben mich nur Schatten vorwärts,
Als die Sonne aufgehört hat zu scheinen
Când soarele a încetat să mai strălucească
Am avut o mie de chipuri,
Un milion de zâmbete fictive
Am urmat calea negării,
Pe care am mers o mie de mile
Am sărutat o mie de demoni
Am omorât o sută de oi
Şi nu am cum să mai scap,
Pentru că sunt prea adânc îngropată
La limita existenţei mele,
La apogeul declinului meu,
Doar umbrele mă mai ajută să merg mai departe,
Atunci când soarele a încetat să mai strălucească
Am apucat o mie de dimineţi
Am trăit un milion de nopţi
M-am plimbat printre umbre
Pe sub felinare
Am purtat o mie de bătălii
Am fost într-o sută de războaie
Şi voi continua să trăiesc
În spatele unor uşi închise
La limita existenţei mele,
La apogeul declinului meu,
Doar umbrele mă mai ajută să merg mai departe,
Atunci când soarele a încetat să mai strălucească
M-am sinucis de o mie de ori,
Dar asta n-a ucis uferinţa
Viaţa mea e o poezie fără rimă,
Recitată în ploaie
La limita existenţei mele,
La apogeul declinului meu,
Doar umbrele mă mai ajută să merg mai departe,
Atunci când soarele a încetat să mai strălucească
Когда солнце гаснет
Я сменил тысячу лиц
Подделал тысячу улыбок
Я прошёл по пути отрицания
Тысячу миль
Я целовался с тысячью демонов
Я заколол сотню агнцев
И не нашёл выхода
Потому что зашёл слишком далеко
На обрыве моей жизни
На пике моего падения
Только тени ведут меня вперёд
Когда солнце гаснет
Я встретил тысячу рассветов
Я прожил миллион ночей
Я шёл в тени
Городских огней
Я сражался в тысяче битв
Ввязался в сотню войн
И я навсегда останусь
За закрытыми дверями
На обрыве моей жизни
На пике моего падения
Только тени ведут меня вперёд
Когда солнце гаснет
Я убивал себя тысячу раз
Но боль не утихла
Моя жизнь - это поэма без рифмы
Рассказанная под дождём
На обрыве моей жизни
На пике моего падения
Только тени ведут меня вперёд
Когда солнце гаснет