Ζω και επιμένω ( Zo kai epimeno )
Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένοαπ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.Ζω και ανασαίνω με ρυθμό εξαρτημένοαπ’ τους χτύπους της καρδιάς σου της σκληρής.
Κόσμος και ομίχλη και το φως ποτέ δε δείχνειένα ίχνος της μεγάλης μας πληγής.Χάνομαι στο πλήθος και σε ψάχνω ως συνήθωςστην ελπίδα μιας αλλιώτικης ζωής.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχωμοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.
Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένοαπ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.Ζω και περιμένω ένα σπίρτο σου αναμμένονα ζεστάνει μοναξιά κάθε σιωπής.
Θα ‘θελα μια χάρη, να με πας ως το φεγγάρικι όχι έναν κύκλο γύρω από ό,τι ζεις.Θα ‘θελα αλήθεια όλα μου τα παραμύθιανα ζωντάνευαν τη μέρα που θα ‘ρθεις.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχωμοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.
Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένοαπ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.Ζω και ανασαίνω με ρυθμό εξαρτημένοαπ’ το χτύπο της καρδιάς σου της σκληρής.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχωμοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.