Osa Eixa
Έπεσε η νύχτα φώτα χαμηλάνα μου δείχνουν όσα είχακαι δεν όσα θα βρω ξανάΕίναι τόσο δύσκολονα είμαι μακριά σουνα σκέφτομαι τα βήματαπου θα κάνα κοντά σουμπαίνω μες το σπίτικαι μυρίζω το άρωμα σουψάχνω να σε βρω μα βρίσκωμόνο την σκιά σουθυμάμαι εποχές που εμείςείμασταν ένα,μια καρδιά δυο χείλη ενωμέναμόνος τα κατάφεραη αγάπη αυτή να σβήσειθλίβομαι απ την θλίψηπόσο μου χεις λείψειΓια αυτό μείνε στο παρελθόνκαι άσε με στο παρόν
Γιατί να ονειρευτώόσα δεν θα ξανα βρωπου να στο ορκιστώσε ποιο σώμα ποιον θεόκοίτα με καλά δεν μ’αναγνωρίζωπια,είναι φυλακή σου την βλέπωνα είσαι εκεί..Έφυγε η νύχτα άδεια αγκαλιάνα θυμίζει όσα είχα και όσαδεν θα βρω ξανά..Πίστευω μπορούσα μακριά σουνα αντεξώ,κομμάτια της καρδιάςμόνος να μαζέψω,οι μέρες δενπερνούσα οι σκέψεις με πονούσανενοχές πολλές το μυαλό μουτυραννούσανχωρίς εσένα η ψυχή μου ανήκειποια στα βράδια μόνη μου συντροφιάμου τα μπουκάλια που είναι άδειαόσο προσπαθούσα μια διέξοδο να βρωτο μόνο που κατάλαβα είναι πόσο σ’αγαπω.