Matomena Dilina (Ματωμένα Δειλινά)
Σαν σκιά τριγυρνώ σ΄ένα σπίτι αδειανόπού να ζεις πώς περνάς μ' αναμνήσεις με πονάς
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενάσ΄ένα έργο μοναξιάς θεατή με κρατάςΜατωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενάτη ζωή μου κυβερνάς μα εσύ δε γυρνάς
Σ΄ένα χθες μ΄ενοχές να΄μαι αιχμάλωτός σου θεςνα΄σαι εσύ ουρανός κι από στάχτη εγώ καπνός
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενάσ΄ένα έργο μοναξιάς θεατή με κρατάςΜατωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενάτη ζωή μου κυβερνάς μα εσύ δε γυρνάς
Σ' ένα σπίτι αδειανό με αναμνήσεις με πονάς