Athanasia | Αθανασία
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστάδε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστάΣ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητέςκι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιάμα ήρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιάΚάθε γενιά δική της θέλει να γενείςΟμορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστάποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστάΉρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητέςκι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιάμα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιάΚάθε γενιά δική της θέλει να γενείςΟμορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς