Margherita
In de verte spreekt een stemDie ik herken van onze ruziesOver kleine misverstandenOver grote desillusies
En ik hoor de kille klankenVan jouw ingehouden woedeMaar wat kan ik meer dan jankenAls ik dit niet kon vermoeden
In een waas hoor ik je zeggenDat je alles op wilt gevenDat je alles met je meeneemtWat me lief is in dit leven
En ik luister hoe jouw woordenLangzaam opgaan in de zinnenDie me treffen als een bliksemMet vernietigende kracht
Deze kilte maakt me gekEn dit gevoel is angstaanjagendMaar je woorden malen verderEn m'n ogen kijken vragend
Waarom zei je mij niet eerderDat je zo van me vervreemd wasWaarom sprak je over liefdeAls je nooit van mij gehouden hebt
Ik verlies het van de wanhoopEn ik voel m'n tranen brandenEn ik zou niets liever willenDan m'n hoofd weer in jouw handen
Maar wat tot een uur geledenNog zo veilig heeft gelekenIs 'n hele grote leugenEn 'n kaartenhuis gebleken
Het is net of iemand andersIn jouw lichaam is gekropenEn ik heb niet eens gemerktDat-ie naar binnen is geslopenOm jouw liefde uit te wissenEn m'n wereld te vernielen
Wil er niemand me vertellenDat ik alles heb gedroomd