Anthropos Eimai (Άνθρωπος είμαι)
Ποια νύχτα πες μου σ΄έχει πάρεικαι κλαίω κάθε δειλινόδεν είσαι εδώ και το φεγγάριδε βγαίνει πιά στον ουρανό
Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιάμη μου ζητάς ν΄αντέξω τη μαχαιριάο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνεικαι πού να βρω παρηγοριά
Ποια νύχτα μαύρη σ΄ έχει κλέψεικαι δε σε βρίσκω πουθενάποτάμι δάκρυα έχει βρέξειαπό τα μάτια μου ξανά
Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιάμη μου ζητάς ν΄αντέξω τη μαχαιριάο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνεικαι πού να βρω παρηγοριά