To leoforio | Το λεωφορείο
Τα δάχτυλα γλιστράνε στις χειρολαβές,εδώ κανονικά θα έκανε στάση.Τα χέρια μου ιδρωμένα δεν πολεμούν το χτεςσου δίνονται εν λευκώ και όπου φτάσει…
Γυρνώ απ’ την άλλη το κεφάλινα μη με δουν που κλαίωοι άλλοι οι επιβάτες μη με λυπηθούν.Πάτησε γκάζι οδηγέ, προχώρα καταρρέω,πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν,πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν.
Το δρομολόγιο ίδιο, ίδια η φωνήαγάπη μου, εγώ περνώ μαρτύριο.Οι φόβοι μου καθρέφτες μου σκίζουν τη ζωήαυτής που της ακύρωσες το εισιτήριο.
Γυρνώ απ’ την άλλη το κεφάλινα μη με δουν που κλαίωοι άλλοι οι επιβάτες μη με λυπηθούν.Πάτησε γκάζι οδηγέ, προχώρα καταρρέω,πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν,πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν.