Patrida Mou (Πατρίδα μου)
Αφήγηση:Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.Κι όμως να κι ανδρειωμένοιτα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτεςμπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:"Μολών Λαβέ".Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστεσε τούτους τους άμοιρους καιρούς.
Τραγούδι:Εκείνο το πρωίλες και δεν ήθελε να ξημερώσεικι η μέρα φοβότανελες και δεν ήθελε ο ήλιος ν'ανατείλεινα μη δει το κακό που ερχότανε.Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τουςαισθανθήκαν το μεγαλο κακότις χιλιάδες ανάσεςκαι μεμιάς των σοφών τα χαρτιάτα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.
Αστραπές και βροντέςχαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.Λυσσασμένα σκυλιάνα ξεσκίσουν ξανάθέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.Αστραπές και βροντέςχαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.Λυσσασμένα σκυλιάνα ξεσκίσουν ξανάθέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.Πατρίδα μου αγαπημένηποιά κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά.Τα παιδιά σου διαλεγμένασ' ενα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά.Πατρίδα μου ...
Αφήγηση:Που είστε παλικάρια ?
Τραγούδι:Εκείνο το πρωίλες και δεν ήθελε η αυγή να φέρειγια το χάραμα χρώματαλες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρεινα μη δούμε το αίμα στα σώματαουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρατη χαμένη πατρίδα.Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότεθα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.
Αστραπές και βροντέςχαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.Λυσσασμένα σκυλιάνα ξεσκίσουν ξανάθέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένηπόσο σ' αγαπώΟι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμενα φάνε κι άλλο μέρτικο.Πατρίδα μου ...
Αφήγηση:Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε.Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι