to filraki
Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πωπόσο μόνη νιώθωστους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώμε μεγάλο πόθο
Δεν τη βρίσκω την άκρηπουθενά και πες μου τι να κάνωέχω γεμίσει ασφυχτικάμε καπνό το δωμάτιο ως απάνωκαι ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό
Πού να γείρω το κορμί μουόταν γυρνάω απ’ τα μπαρκι απ’ τα ξενύχτια
Πού να βρω ένα φιλαράκινα μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθειααφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί
Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστικήσαν την αμαρτίαμα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστικήμε χτυπά με βία
Δεν τη βρίσκω την άκρη...
Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύωτη λύση που ζητάωμπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζιαπου για μέρες τραγουδάω
Δεν τη βρίσκω την άκρη...