O ponos tis agapis (Ο πόνος της αγάπης)
Όταν νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμόκαι το ταβάνι στο δωμάτιο να γυρνάει,όταν νιώθεις της καρδιάς σου τον παλμόσαν τύμπανο στη ζούγκλα μέσα άγρια να χτυπάει,
όταν νιώθεις ότι κόβεσαι στα δυοκαι το στομάχι σου απ’ τον πόνο ότι θα σπάσει,όταν το στόμα σου είναι σαν χολή πικρόκι η ζωή σου ότι έχει πια το νόημά της χάσει:
Τότε ζεις αληθινά, τότε ζεις πραγματικάγιατί η αγάπη είναι θάνατος κι ανάσταση μαζίη αγάπη είναι θάνατος κι ανάσταση μαζί.Όχι, δε σε ξέχασα ποτέ μουόχι, είσαι μέσα μου ακόμα.Δε σταματάει, δε σταματάει, δε σταματάειδεν υποφέρεται, δεν υποφέρεται, δεν υποφέρεται.Ο πόνος της αγάπης δεν τελειώνειο πόνος της αγάπηςδεν σταματάει, δε σταματάει, δε σταματάει.
Όταν νιώθεις πως κάνει ζέστη ξαφνικάκαι το πουλόβερ στο λαιμό σου σε στενεύει,όταν νομίζεις πως δεν άκουσες καλάκι ο αέρας στο δωμάτιο μέσα ότι λιγοστεύει:
Τότε ζεις αληθινά, τότε ζεις πραγματικά...