Apo do ki apo kei (Από `δώ κι απο ’κεί)
Από `δώ κι απο ’κεί, η ζωή φυλακήκι απ’ τα σίδερα πίσω όλοι εμείς,με το χέρι απλωμένο στην ελπίδα,μια ηλιαχτίδα ζητάς για να πιαστείς.
Από `δώ κι απο ’κει, δάκρυ σαν το ρακίπου σταλάζει αργά και μας πονά,την ψυχή χαρακώνει μια ρυτίδα,μια ηλιαχτίδα για μένα πουθενά.
Όπου κι αν τον κοιτάξω αυτόν τον κόσμο,δάκρυ, πόνος, φοβέρες και λυγμοίΚαι ας ήμουν φτιαγμένη από δυόσμο,μ `έχουν κάνει σαν το ξερό κλαδί
Από `δώ κι απο ’κει, το μεγάλο "γιατί"την καρδιά μου ματώνει και πονώ,αχ, καλύτερα να `μουν χελιδόνιμέσα στον γαλανό τον ουρανό
Από `δώ κι απο ’κει, που λοιπόν κατοικείτης χαράς το κρυφό το μυστικό,να γενούνε χαμόγελα οι πόνοικαι τραγούδι το κάθε μας κακό
Όπου κι αν τον κοιτάξω αυτόν τον κόσμο,δάκρυ, πόνος, φοβέρες και λυγμοίΚαι ας ήμουν φτιαγμένη από δυόσμο,μ’ έχουν κάνει σαν το ξερό κλαδί