Αφήνομαι
Δεν μπορώ να αναπνεύσω,δεν βλέπω τον ουρανόδεν μπορώ να καταλάβω αν ήσουν ή δεν ήσουνο άνεμος στα μαλλιά,ο ήλιος στις παλάμεςσου....
Τα κόκκινα σύννεφα του απογεύματος μας μαχαιρώνουν πισώπλαταμαζί σου είμαι τόσο ανακουφισμένη, μαζί σου είμαι όμορφηοργισμένα στο στήθοςχτυπά η καρδιά σου
Αφήνομαι και στον ουρανόπετά τα κίτρινα φύλλατο προηγουμενού μας καλοκαιριούμε τα χαζά τηλεφωνικά μας μηνύματααφήνομαι και τα δάκρυαστεγνώνουν στις βλεφαρίδεςαλλά πως τα μπλε αστέριαμπορούν να ονειρεύονται εμάς μαζί?
Δεν είναι ήδη νωρίς ,είναι αργά για να πιστέψωδεν μπορούσα να αγαπήσω,δεν μπορύσα να αλλάξωμήνες στο παράθυρο,ο ήλιος στα ηλιοβασιλέματα μαζί σουκαι αφήνομαι κάτω και ανυψώνομαι στον ουρανόδεν μπορώ να καταλάβω αν ήσουν ή δεν ήσουνστους εκατοντάδες νυχτερινούς δρόμους,μένεις μαζί μου
Serbest bırakıyorum
Nefes alamıyorum, gökyüzü görünmüyor banaAnlayamıyorum ki sen var mıydın yok muydunSaçlara rüzgar, avuçlara güneşSeninim ben...
Kırmızı bulutlar, arkadan akşam vurduBen seninle iken öyle inceyim, ben seninleyken güzelimÖyle çılgınca göğsümdeKalbin vuruyor senin
Serbest bırakıyorum ve göğeSarı yapraklar misali uçarBizim geçirdiğimiz yazSaçma sapan telefon mektuplarıyla beraber.Serbest bırakıyorum ve gözyaşlarımKuruyorlar kirpiklerimde.Ancak nasıl oldu ki o mavi yıldızlarİkimiz için rüyada görundü?
Yok olmak daha erken, güvenmek ise artık geç.Sever olamadım, değerini bilemedimPencere arkasındaki ayların ve seninle iken mağriplerdeki güneşin.Hem aşağıya iniyor hem de yükarıya yükseliyorum.Anlayamıyorum ki sen var mıydın yok muydunYüzlerce gece yolunda sen benimle kalırsın.