Argotera
Στα δύο σπασμένο το δύοτα θρύψαλα του διανύωγια τελευταία πια φορά...Του ανέμου η φορά η τόσησαν γύρη σε έχει σηκώσειγια να σε τρέξει μακριά...
Αν θα πω μη φεύγεις μείνεΤο θέμα είναι πως θα βγούμεΣ´αγριότερα νερά...
Αργότερα...θα ήταν σιγουρα τα πράγματα χειρότεραθα σου ζητούσα απ τα λίγα περισσότεραθα πολεμούσα για μια ήττα καθαρή...
Εμείς αργότερα στην καταιγίδασώματα χωρίς πυξίδατο αύριο μια κρύα φυλακήέρωτας χωρίς ελπίδαήτανε απ την αρχήτο αργότερα χειρότερα θα πει...
Έρωτας χωρίς ελπίδαήτανε απ την αρχήτο αργότερα χειρότερα θα πει...
Το φως θλιμμένα διασχίζειςγια να με δεις δε γυρίζειςτα αδύναμα σου ισχυρά...Και γω διαλύω τα πλήκτραπου παίζουν σόλο την πίκρακαι δε δακρύζω φανερά...
Αν θα πω μη φεύγεις μείνετο θέμα είναι πως θα βγούμεσ'αγριότερα νερά...
Αργότεραθα ήταν σίγουρα τα πράγματα χειρότεραθα σου ζητούσα απ τα λίγα περισσότεραθα πολεμούσα για μια ήττα καθαρή...
Εμείς αργότερα στην καταιγίδασώματα χωρίς πυξίδατο αύριο μια κρύα φυλακή...έρωτας χωρίς ελπίδαήτανε απ'την αρχήτο αργότερα χειρότερα θα πει...
Έρωτας χωρίς ελπίδαήτανε απ'την αρχήτο αργότερα χειρότερα θα πει...