W piwnicy u dziadka
Pamiętasz to miejsce w piwnicy u dziadka?Kiedy przychodziła jesień, zrzucali tam węgiel i jabłkai tam całowaliśmy się pierwszy raz.
Brałem wtedy Twoje ręcei kładłem je sobie na twarz.A skronie pulsowały gęściej,gdy dłonie masowały lędźwie.No a na górze szalała burzai wiatr z miejsca na miejsce przeganiał piach.Kałuże wypiły podwórze do cna,a buda ganiała psa.
No gdzie było nam tak bezpiecznie jak tam?
A kiedy przychodziła zimai w mig w czarno-biały zmieniał się świat,lizaliśmy paprocie na szybacha mróz trzaskał jak bat.No a jeśli wychylaliśmy nosano to tylko na moment na stawa co by rybom podać tlenno ale póki jeszcze był dzień wracaliśmy pod dach.
Bo gdzie było nam tak bezpiecznie jak tam?
A na wiosnę i letnie dni radosne,biegliśmy co świt na sadi tam zwykle chichraliśmy się w głos.Kiedy rosa łaskotała nas po stopachpodsadzałem Cię wtedy na wiśnie,no i stamtąd strzelaliśmy do wron.A pestki to była nasza broń,a pestki to była nasza broń,tak pestki to była nasza broń,a dom to schron był nasz.
No bo gdzie było nam tak bezpiecznie jak tam?
A teraz, teraz to jest wojnai dzień za dniem coraz bardziej kończy się świat.Kolejna armia bogobojna, nie wiedzieć czemu upatrzyła sobie nas.Strzelają do nas jak do wron,tyle, że z ostrej broni ze wszystkich stron.Kwiaty we włosach potargał wiatr,jak smród po gaciach lata za nami strach.
No a my, a my to się nie znamy już prawie,czasem napiszesz coś zza oceanu,jakieś myśli ledwie poukładanewrzucisz mi do skrzynki ze spamem.
Ale któregoś pięknego dniazaraz przed tym jak wszystko trafi szlagja sięgnę do pamięci dnano i stamtąd wyciągnę ten ślad.
Bo gdzie było nam tak bezpiecznie jak tam?No bo gdzie było nam tak bezpiecznie jak tam?